Recensie In the pines Murder ballads door Erik Kriek
met CD The Bluegrass Boogiemen

Eens per maand bezoek ik platenzaak Popeye in Hengelo, onlangs nog verkozen tot beste platenzaak van Nederland. Niet zelden tref ik er – naast eigenaar Johan – voor de toonbank enkele van onze eigen Strip-Aap klanten aan. Stripsmakers en popmuzikanten bedienen blijkbaar eenzelfde soort publiek en het is natuurlijk niet helemaal voor niets dat Popeye de naam draagt van een stripfiguur (al dient de naam toch voornamelijk in twee delen begrepen te worden).
Veel stripliefhebbers hebben naast oog voor het beeldverhaal ook oor voor muziek.
Toch is het lastig gebleken een goede combi te maken tussen popmuziek en stripverhalen.
Zicht en gehoor zijn nu eenmaal totaal andere zintuigen, die wel gezamenlijk kunnen opereren, maar slecht mixen.


Erik Kriek doet een poging; zijn jongste boek In the pines is een echt stripboek geworden dat heel slim popmuziek als uitgangspunt heeft zonder dat het er echt over gaat. De lastige combinatie tussen die twee vermijdt hij door voornamelijk een connectie met muziek te suggereren.
In the pines is een bundel bewerkingen van murder ballads, eeuwenoude Amerikaanse verhalen over geruchtmakende moorden die via de old time bands uit de jaren '20 en '30 van de vorige eeuw in de popmuziek terecht kwamen; door mannen als Johnny Cash werden opgepikt en inmiddels via het muzikale universum van onder andere Nick Cave, Tom Waits en Steve Earle door de hipster zijn omarmd.
Een aansprekend onderwerp dat door Kriek zeer fraai is omgezet in vijf korte stripverhalen. Zijn duistere tekenstijl sluit heel goed aan bij het onderwerp, nog versterkt door het effectieve gebruik van vijf verschillende steunkleuren, voor elk verhaal één.
Kriek doet hier overigens méér dan een handvol liedjes klakkeloos verstrippen. Hij ging op zoek naar de wortels van de verhalen áchter de moordballades en gaf er waar nodig zijn eigen draai aan. Het meest opvallend is dat in Waar de wilde rozen groeien, naar de Nick Cave & The Bad Seeds song Where the wild roses grow. Veel feitelijkheden bevat de tekst niet en dat gaf Kriek de gelegenheid één en ander meer uit te diepen en in te vullen. Hij doet dat erg goed en toont er mee aan dat hij naast een goed interpretator ook een goed verhalenverteller is.

Méér een werk voor het oog dan voor het oor dus, maar Kriek heeft toch gemeend een brug te moeten slaan tussen strip en muziek:
Hij heeft met de jongens van de Nederlandse bluegrassgroep The Bluegrass Boogiemen een CD met zes murder ballads opgenomen (de vijf uit zijn boek en het titelnummer In the pines, dat hij niet verstripte). De CD is bij de prijs inbegrepen en is de moeite waard, maar het meest ben ik toch onder de indruk van het boek zelf.
En van de luxe versie, die voorzien is van houten covers met fraaie lasergravures.
Een passende 'kist' voor een boek waarin de dood vrij spel heeft, maar waarin de mens toch weer overwint door uit al die ellende iets moois te creëren!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!