Zijn tekeningen zijn ondanks de veelheid aan lijntjes helder. Duidelijk geïnspireerd op het werk van kunstenaars Klimt en Schiele leunt wat Toppi hier laat zien het tegen het decoratieve aan. Twee verhalen in deze bundel zijn in kleur en die zijn meteen een stuk minder. Toppi heeft niet meer nodig dan een potje Oost-Indische inkt om zijn toverachtige woestijnlandschappen en stoïcijnse dieren tot leven te brengen.
Toppi's pagina's zijn soms bijna Escher-achtige bouwwerken waarin op kunstige wijze voor- en achtergrond in elkaar overgaan. De horizon van één deel van de tekening vormt het plafond voor een ander. Afijn, je moet 't met eigen ogen zien. Heel knap.
Door deze tekenstijl zou de indruk kunnen ontstaan dat Sharaz-De een taai boek is, maar dat is absoluut niet waar. Ondanks de experimentele tekeningen leest het boek soepel. De opbouw van de pagina's en de weloverwogen plaatsing van de teksten leidt het oog als vanzelf door het verhaal. Ook de verhaalkeuze van Toppi is interessant: Sharaz-De is een (gedeeltelijke) hervertelling van de 1001 Nacht.
Een door zijn vrouw bedrogen koning laat elke nacht een ander meisje komen om zijn bed te delen. Bij het ochtendgloren laat hij haar onthoofden. Zo kan geen vrouw hem nog ontrouw zijn. Er is echter één meisje dat steeds aan dit lot weet te ontkomen: Sharaz-De. Met haar verhalen weet zij de koning zó te boeien dat hij haar elke morgen opnieuw een nacht uitstel geeft.
De verhalen zijn oeroud en hebben zichzelf allang bewezen, maar met deze uitgave laat Toppi zien dat het medium strip zich uitstekend leent voor een bijzondere bewerking...

(HH)