Recensie Virginia 1 Morpheus - January 1863, Lake Providence
door Benoit Blary & Severine Gauthier

Bij het beschrijven of recenseren van strips ontkom je er bijna niet aan het gelezen boek in een hokje te plaatsen: Het lijkt op die-en-die strip; liefhebbers van dat-en-dat opgelet.
Sommige strips laten zich gelukkig niet zomaar in een hokje persen.
Neem Virginia 1 Morpheus. Past in het hokje 'Western', dat denk je tenminste als je er aan begint: Ene Doyle is met een postkoets onderweg naar Lake Providence, Louisiana.
Doyle raakte gewond in de Amerikaanse burgeroorlog, het zijn echter niet de fysieke wonden die hem voorgoed verminkt hebben: Hij lijdt geestelijk.
Om de mentale pijn te verlichten breekt Doyle meteen na aankomst in bij een apotheek, jat er de voorraad morfine en checkt in bij dromenland...
Dit is duidelijk niet het verhaal van een koele revolverheld zonder scrupules en barst daarmee tóch uit het hokje waar ik 't in probeerde onder te brengen!

De tekeningen van Benoit Blary zijn zeer sfeervol; hij schildert het heden van Boyle met ecoline en geeft diens traumatische oorlogsjaren weer met kleurpotlood.
Dat werkt goed, want de lezer weet meteen in welk tijdvak het gebeurde zich afspeelt, en het verhoogt het kijkgenot. Blary weet bovendien de mentale strijd die Boyle voert – of waaraan hij probeert te ontsnappen – knap in beelden om te zetten.
Het verhaal, dat Severine Gauthier in drie delen zal gaan vertellen, verkeert hier nog in de opbouwfase. Ze zet Boyle's karakter overtuigend neer en onthult de shockerende oorzaak van zijn geestelijke problemen. Waar ze met het verhaal naar toe wil wordt in Morpheus nog niet helemaal duidelijk, maar het sfeertje staat als een huis.
Ben benieuwd naar de vervolgdelen en ga ondertussen een hokje timmeren om voortaan de Junkiewesterns in onder te brengen...

(HH)