Recensie Tanguy & Laverdure 26: Gevangene van de Serviers
door Yvan Fernandez & Jean-Claude Laidin (Tangy)

Vijfentwintig jaar waren ze 'uit de lucht' en nu pakken ze de draad weer op. Fris en fruitig alsof er nog geen vijfentwintig dágen voorbij zijn gegaan sinds hun laatste avontuur Verboden zone.
Voor collega-stripheld Michel Vaillant bleek bij diens doorstart de tijd niet stil te hebben gestaan. Vaillant loopt dan tegen de vijftig en heeft een tienerzoon, maar Michel Tangy en Ernest Laverdure blijven eeuwig jong...

Scenarist Jean-Claude Laidin was vroeger zelf gevechtspiloot, hij weet dus als geen ander hoe het is om met een reuzevaart boven vijandelijk gebied rond te vliegen. De technische details en de ins- en outs van de jetvliegerij zullen dus allemaal wel kloppen. Dat al deze kennis niet automatisch resulteert in een interessant stripalbum bewijst het 26e Tang(u)y & Laverdure album Gevangene van de Serviërs. Wat is het nou; Tangy of Tanguy? Aanvankelijk gewoon Tanguy (het Franse origineel), maar later werd dat in Nederland vervangen door het wat Amerikaansere Tangy. Arboris zet de reeks voort als Tanguy & Laverdure.
Laidin doet wel zijn best en past in zijn verhaal de ultieme dramatruc toe. Geen mens zal echter ook maar een ogenblik van spanning de adem inhouden. Je start niet een reeks opnieuw op om meteen in het eerste deel één van de twee hoofdrolspelers de nek om te draaien!
Voor het overige wekt het verhaal de indruk van opgewarmde prak, al is de manier waarop Laidin het vertelt prima en leest het vlot.
Laverdure blundert als altijd, zowel professioneel als op het amoureuze vlak, Tangy is de bonkige eeuwige held en een poging hem emoties te geven mislukt jammerlijk. Ook het plot heb ik geloof ik al eens eerder gelezen, al zal het best wat nieuwe elementen bevatten.
Weinig verrassend is ook het tekenwerk. Ook hier zijn de technische details vermoedelijk dik in orde, zo tekent Fernandez bijvoorbeeld op pagina 17 de weerspiegeling van de cockpit in de helm van Tangy. Technisch best knap, maar voor mij lijkt het alsof er een eng beest in Tangy's helm gekropen is.
Wel moet gezegd dat Yvan Fernandez Laverdure aardig weet te treffen, maar toch, wie Fernandez' tekeningen aandachtig bekijkt gaat beseffen wat een fantastische realistische tekenaar de eerste Tangy & Laverdure-tekenaar Uderzo eigenlijk was! Bovendien was hij de enige die er in slaagde de karikaturale Laverdure zonder problemen op te laten gaan in de realistische strip die Tangy & Laverdure is.

Gelukkig heeft uitgeverij Arboris naast het voortzetten van de serie ook plannen om de oude Tangy & Laverdure verhalen opnieuw uit te gaan geven, in bundelingen.
Mijn oordeel kan natuurlijk door de tijd aangetast zijn, maar de oude albums waren stukken beter, en niet alleen wat de tekeningen betreft.
Het koppel Charlier/Uderzo haalde met Tangy & Laverdure niet het niveau dat ze met andere strips haalden (Blueberry, Asterix), maar door het komische element (Laverdure), de goede verhalen en af en toe zelfs gewaagde onderwerpen (atoomproeven) was hun strip zelfs voor niet-vliegtuigliefhebbers leuk om te lezen.
Laidin & Fernandez voeren dezelfde helden op, vertellen soortgelijke verhalen en wie meer van hetzelfde wil of dol is op vliegtuigjes zal vast blij zijn met dit album, maar met de terugkeer van de “u” in Tanguy is de magie verdwenen...

(HH)