Recensie De Kozakken van Hitler 1: Macha
door Olivier Neuray & Valerie Lemaire

Odessa 2 ligt nog maar nauwelijks in de winkels of uitgeverij Casterman komt met een volgende twee-delige strip over een weinig bekende historische groepering.
Wist jij dat Hitler Kozakken in dienst had?
Ik niet!
Had-ie ook niet echt, maar wel sloot een groep Kozakken zich in de oorlogsjaren bij de Nazi's aan. Niet omdat ze het sociaal-nationalistische gedachtegoed aanhingen, maar omdat je nu eenmaal soms moet kiezen tussen twee kwaden. Stalin was in hun ogen een groter kwaad dan Hitler en hoewel Hitler natuurlijk niet uit te vlakken valt qua boosaardigheid hadden ze daar niet helemaal ongelijk in: Stalin was minstens zo'n grote schurk.
Na de oorlog zaten de geallieerden met deze groep in hun maag en daarover handelt deze strip.
Edward en Nicolas – twee Schotten van rijke komaf – worden in mei 1945 namens het Britse leger naar Oostenrijk gestuurd, waar Hitlers Kozakken in een krijgsgevangenkamp zitten.

Tekenaar Olivier Neuray heeft blijkbaar iets met Russen. Eerder tekende hij Witte nacht en Makabi, beiden strips met een Russische achtergrond. Zijn tekeningen zijn sterk grafisch. Ze doen wat aan de klare lijn van Blake & Mortimer denken, maar ze zijn iets vetter en ronder. Niet verkeerd.
Met het historische gedeelte van het verhaal dat nieuwkomer Valerie Lemaire vertelt zit 't zonder meer snor. Ze zet de tragedie van de Kozakken die zich tegen de almachtige Stalin keerden helder uiteen.
Het emotionele, persoonlijke gedeelte – vertegenwoordigd door de figuren Nicolas en Edward – overtuigt me nog niet helemaal, maar dat komt omdat Lemaire in dit eerste deel Macha een aantal zaken open laat, waar ze hopelijk in deel twee een verklaring voor gaat geven.
Met plezier gelezen!

(HH)