Recensie De Madonna van Pellini 1: Lamb House
door Riccardo Federici & Francois Riviere

Riccardo Federici is een aanstormend talent dat met De Madonna van Pellini zijn Nederlandstalige debuut maakt. In Frankrijk is er van zijn hand al het tweede deel van Saria verschenen, dat eerdaags ook in het Nederlands vertaald zal worden.
Saria markeerde – op scenario van Jean Dufaux – de terugkeer van Druuna-tekenaar Serpieri, die wegens zwakke gezondheid echter al na één deel het stokje over moest dragen aan Federici. De strip lijkt bij hem in prima handen, als ik zo de tekeningen van De Madonna van Pellini bekijk. Federici's stijl is geen slaafse kopie van Serpieri's werk, maar heeft een eigen smoel. Veelbelovend.
Dat kan helaas niet gezegd worden van het verhaal dat François Rivière schreef voor het eerste deel Lamb House...

Nora de Wing trekt in 1891 naar Londen om zich te voegen bij het Psychisch Instituut van Madame Blavatsky. Nora heeft paranormale gaven en bovendien schoongenoeg van haar familie en het materiële leventje dat ze te midden van hen leidde. Eigenlijk is ze een tiener op zoek naar zichzelf. In het instituut ontmoet ze de schrijver Henry James en de schilder Francesco Guibilati. De laatste heeft grote belangstelling voor het werk van de oude Florentijnse meester Pellini.
Nora's gelaatstrekken komen dusdanig overeen met die van Pellini's muze dat Guibilati Nora vraagt te poseren voor een aantal schilderijen in Pellini's stijl.

Na 44 pagina's fraai tekenwerk is de lezer nog niet heel veel wijzer geworden van de richting die schrijver Rivière (Victor Sackville, De P.I. van Hollywood) op wil. Zweverigheid valt te verwachten bij een verhaal rond Madame Blavatksy, maar ik denk dat je er dan juist zorg voor moet dragen dat je het helder en toegankelijk vertelt. Daarin slaagt Rivière in dit eerste deel niet. Je ziet door de seances het bos niet meer.
Het gegeven van een meisje dat de ziel van een voorgangster in zich draagt is al eerder in strips uitgewerkt (Sasmira, Het land van langvergeten, Ella Mahé) en beter dan hier ook.
Riccardo Federici's tekeningen verdienen een beter scenario...

(HH)