Recensie De lokroep van de roots
1. Harlem & 2. Nairobi
door Gael Sejourne & Callede

Een historische strip kun je op verschillende manieren benaderen: Je kunt een bekende figuur als uitgangspunt nemen en die volgen. Dan dien je je zo'n beetje te houden aan de feiten maar genereer wel enige je aandacht voor je strip.
Je kunt ook een periode nemen en daar een fictief personage in plaatsen. Wat je wint aan vrijheid, verlies je op het terrein van de herkenbaarheid.
Er blijkt nog een derde manier en die wordt gehanteerd door Joel Callede in De lokroep van de roots: Je neemt bekende én fictieve personages.
Callede modelleert het leven en de belevenissen van zijn niet-bestaande figuren naar de historische en creëert zo een verhaal dat zowel bekend als geheel nieuw is. Een aantal van de 'kapstokken' die hij in de eerste twee delen gebruikt zijn: The New York Herald (de belevenissen van diens schandaleuze eigenaar James Gordon Bennett Jr. zouden op zichzelf een stripalbum kunnen vullen), Martin & Osa Johnson (natuurfilmers), Carl Akeley (dierenopzetter gespecialiseerd in Afrikaanse zoogdieren) en Denis Finch-Hatton & Karen Blixen (schrijfster van Out of Africa). Hij haalt ze niet meer dan zijdelings aan, waardoor je de neiging krijgt ze eens te gaan google-en. Een fictieve 'historische' strip die je ook nog eens nieuwsgierig maakt naar de werkelijke historie waar-ie naar verwijst.
De omgekeerde wereld...

Anna is een mulattin; blanke vader, zwarte moeder. Haar moeder is dood, haar vader ook. Voor zover Anna weet...
Ze leest haar blinde oma Mamma Jo altijd in het park voor uit de krant. Met name de expedities die pogen de witte vlekken op de wereldkaart in te vullen hebben de speciale aandacht van Anna en Mamma Jo.
Als Anna een artikel voorleest over de vermiste leden van een expeditie in Oost-Afrika – waar ze op zoek waren naar fossielen die zouden bewijzen dat de mens als soort in Afrika ontstaan is – krijgt Mamma Jo het opeens spaans benauwd.
Onder de vermisten is grootwildjager en gids Clarence T. Whitmore!
Oma's aanval zet een proces in gang dat Anna's leven op z'n kop zet.
Clarence T. Whitmore is niemand minder dan haar vader, die dus niet dood is.
Tenminste: tot voor kort niet...

De tekeningen van Gael Sejourne zijn expressief, warm en vriendelijk. Met name op zijn vrouwen heeft hij goed zijn best gedaan, waardoor de strip je wat doet denken aan die van Gibrat (Het Uitstel, Elke raaf pikt, Matteo). Sejourne kan prima uit de voeten met de nogal uiteenlopende decors waarin Callede zijn heldin laat opdraven. Het lijkt er namelijk op dat Callede met deze strip een zo breed mogelijk beeld wil scheppen van de jaren '20.
Het eerste deel van de Lokroep van de roots speelt zich grotendeels in Harlemse nachtclubs af en de Jazzmuziek is één van de hoofdrolspelers. In het tweede deel belandt Anna in Afrika en zijn groot wild en de exploratie van het donkere continent de onderwerpen. Twee heel verschillende werelden die Anna beiden passen.
Callede weet er een overtuigend verhaal mee te vertellen dat – hoewel het hier en daar misschien iets teveel van toevalligheden aan elkaar hangt – reikhalzend doet uitzien naar het afsluitende derde deel...

(HH)