Recensie Spiegelingen 3
door Denis Bajram & Valerie Mangin

Spiegelingen is een driedelige reeks binnen de collectie Vrije Vlucht die in drie maanden op de markt is gebracht. Elk deel wordt getekend door een andere tekenaar en heeft een andere hoofdpersoon. Deel één gaat over schrijver Honoré de Balzac, deel twee over filmer Henri-Georges Clouzot en deel drie over Valerie Mangin... de schrijfster van de reeks!
Wat hebben die drie personages met elkaar te maken?
Heel weinig en ook weer heel veel. Hoewel de eerste twee delen ook prima afzonderlijk te lezen zijn wordt in deel drie de zaak aan elkaar geknoopt. Zo blijkt dat de decors in de drie albums op bepaalde plekken overeenkomen – alle drie de albums spelen zich voor een gedeelte af in hetzelfde huis.
De dwarsverbanden zijn leuk en geven het verhaal een meerwaarde. Toch is de reeks als geheel geen succes te noemen...

Deel drie gaat over Valerie Mangin, jonge vrouw, studente oudheidkunde en stripliefhebster. Zij vindt in een winkel een stripalbum uit de reeks Vrije Vlucht dat geschreven werd door iemand met dezelfde naam als zij. Nieuwsgierig geworden koopt ze het, leest het en raakt het weer kwijt. Als ze in een stripwinkel probeert het zoekgeraakte album te vervangen blijkt het niet te bestaan!
Jaren later vindt ze een tweede deel van de niet bestaande reeks, maar dat raakt ze al kwijt nog voor ze het kan afrekenen, laat staan dat ze 't lezen kan. Ze zoekt troost bij een leuke striptekenaar, wordt verliefd en rolt via hem – Denis Bajram – de stripwereld binnen als scenariste.
Als ze voor de derde keer met de albums in aanraking komt blijkt dat de schrijver van de mysterieuze strip niet alleen dezelfde naam draagt als zij, maar dat ze het zélf is!
Mangin schreef voornamelijk historisch-gerelateerde stripreeksen als Luxley, De laatste trojaan en De gesel gods. Onlangs schreef ze ook deel 1 van Alex Senator en samen met Bajram maakte ze het heel aardige Drie Christussen.
Spiegelingen deel drie heeft voor de ver ingevoerde striplezer een extra bekoring dankzij de verwijzingen naar de 'echte' stripwereld, maar als geheel is het toch net niet goed genoeg om te kunnen tippen aan dat eerste heel erg goede deel.
Met name aan het eind overspeelt Mangin haar hand iets als ze het mysterie van de niet bestaande albums wil uitleggen. Had niet gehoeven, een beetje mystiek mag.
Voor de tekeningen geldt zo'n beetje hetzelfde: veel beter dan die van deel twee, maar ze halen het niet bij die van Griffo, die deel één tekende.
Ons advies: Koop deel één en vergeet de rest. Ben je die-hard stripfan, dan zou je deel drie er bij kunnen aanschaffen, maar deel twee is enkel geschikt voor completisten!
Uit deel drie blijkt trouwens dat de scenariste met dat rare tweede deel zelf ook in haar maag zat...

(HH)