Recensie De vier hoeken van de wereld
door Hugues Labiano

Striptekenaar Hugues Labiano (Dixie road, Black Op, Mister George) neemt de lezer in De vier hoeken van de wereld niet echt mee naar alle vier de hoeken van de wereld. In een uithoek beland je dankzij deze strip wel; namelijk in het woestijngebergte de Hoggar in Algerije. Daar was begin 20e eeuw een Frans regiment gelegerd. Dankzij de verhalen van een eenarmige, praatgrage legionair wil de jonge Dupuy niets liever dan zich bij hen aansluiten.
De vier hoeken van de wereld is een labour of love. Labiano heeft duidelijk iets met de woestijn. En met de soldaten die er in dienst van het Franse leger verblijven. De mannen wiens avonturen hij ons vertelt mogen dan soldaten zijn; hij laat ze van hun zachte, liefdevolle kant zien. Ze hebben betrekkingen aangeknoopt met de nomaden van Algerije en bestrijden de rondtrekkende roversbenden niet enkel omdat 't nou eenmaal in hun taakomschrijving staat.

Labiano's verhaal begint als Dewaere, een jonge officier, kritiek uit op de in de woestijn beroemde kapitein Barentin. Diens groep is al twee weken zoek en er wordt gevreesd voor hun leven. Luitenant Dewaere vraagt zich hardop af hoe een levende legende als Barentin op zo'n domme manier aan zijn einde gekomen kan zijn. Afellan, een Algerijn die zich aangesloten heeft bij de Fransen, reageert fel. Chef Dupuy sust de boel en doet uit de doeken wat voor een mens Barentin is en hoe hijzelf met hem en met de trouwe maar geheimzinnige Afellan bevriend is geraakt.
De vier hoeken van de wereld is een bijzonder sfeervolle strip die zich niet alleen afspeelt in de woestijn, maar ook in de loopgraven. Als in 1914 de Eerste Wereldoorlog ontbrandt melden sommige van de woestijngangers zich voor actieve dienst in het vaderland. De mannen die het overleven kunnen niet wachten om terug te gaan. De woestijn heeft hen in haar greep.
Het verhaal is aardig al kent het niet heel erg veel ontwikkelingen. Verwacht geen hard soldatengeweld. Labiano's schijversdebuut is eerder een dromerige strip dan een keiharde en dat past prima bij zijn tekeningen van de eindeloze zandvlakte die de eigenlijke hoofdpersoon van deze strip is. Dit album telt 128 pagina's en werd in Frankrijk aanvankelijk in twee delen uitgegeven. Het is zeker goed genoeg om uit te kijken naar Labiano's volgende project...

(HH)