Recensie Mary Shelley 2 HC
door Casanave & Vandermeulen

Over het eerste deel van dit tweeluik was ik gematigd enthousiast. Mary Shelley kwam pas op de laatste pagina's in beeld en zij is als geestelijke moeder van Het monster van Frankenstein nou eenmaal een wat aansprekender figuur dan de dode dichter Percy Shelley.
In deel twee zou het allemaal goed komen.
Of niet...
De Shelleys ontmoeten inderdaad Lord Byron, de man met wie ze aan het Meer van Geneve de spookverhalen uit gaan wisselen waar Mary Shelley's beroemde roman uit zou ontstaan.
Er is echter in dit album geen plaats ingeruimd voor de uit mensenresten samengestelde kolos. Sterker nog: scenarist Vandermeulen laat de werkelijkheid aan het einde van dit afsluitende deel helemaal varen als de Shelleys met de Byrons door een letterlijk verpest Europa naar het Franse hof trekken.
Het is vermoedelijk een metafoor, maar hij ontgaat me.
Een biografie van iemand maken en daarbij de waarheid loslaten is een grote gok. Het kan, maar dan moet je van betere huize komen dan Vandermeulen.
Hoewel vlot verteld en heel aardig getekend voegt dit tweede deel niets wezenlijks toe aan het eerste en aangezien dat een positieve beoordeling kreeg in de hoop dat deel twee de belofte waar zou maken moet ik concluderen dat de beide Shelley tegenvallers zijn...

(HH)