Recensie Historische personages Napoleon Bonaparte deel 1 en 2
door Torton & Davoz

Wie een boek over een historische gebeurtenis of een historische persoon wil schrijven moet over twee dingen beschikken: feitenkennis en schrijverstalent. Lijkt logisch, maar geloof me, dat is 't niet altijd. Zo heb ik het standaardwerk over de Nederlandse geschiedenis Erflaters van onze beschaving door Jan en Annie Romein al enkele jaren in de kast staan. Grotendeels ongelezen, want hoewel Jan en Annie de leerstof ongetwijfeld volledig beheersen is er geen doorkomen aan.
Schrijven kunnen ze niet! Nee, dan dat andere boek Een kleine geschiedenis van bijna alles van Bill Bryson. Hij behandelt in dit boek – letterlijk – bijna alles inclusief ingewikkelde materie als zwarte gaten en Einsteins relativiteitstheorie en je vliegt er doorheen. Alleen bij de quantumtheorie was-ie me even kwijt, maar dat zal aan mijn alfabrein te wijten zijn.
Schrijven – zo blijkt – is een vak apart en een kunst die niet iedereen even goed beheerst...

Pascal Davoz is ongetwijfeld bijzonder goed ingevoerd in het doen en laten van Napoleon Bonaparte en lijkt daardoor de aangewezen persoon om een strip over de man te schrijven. Hij hinkt bij de uitvoering daarvan echter op twee gedachten. Enerzijds wil hij zoveel mogelijk feitjes in het verhaal stoppen, anderzijds wil hij de strip ook genietbaar maken voor kinderen.
Missie volledig mislukt.
Davoz haalt er in het eerste deel zoveel politieke toestanden bij dat geen kind het nog zal kunnen volgen. Sterker nog: volwassenen die niet heel diep in de materie ingevoerd zijn zullen er zelfs moeite mee hebben.
Anderzijds tref je in de albums de volgende scene aan: Napoleon wil op Corsica de politiek leider Pascal Paoli bezoeken, maar mag diens kamer niet in. Daar trekt hij zich weinig van aan getuige de volgende drie tekstballons:
'U mag hier niet voorbij...'
'En toch doe ik het!'
'Ai'.
Blijkbaar krijgt de ijverige bewaker buiten beeld een tik van de kleine Korporaal.
Ai is juist! Dit soort dingen kunnen in Asterix werken (al moet je het dan beter aanpakken) maar in een realistisch bedoelde stripbiografie stoort zoiets uitermate. En realistisch bedoeld is Napoleon Bonaparte zeker.
“Geen 'men zegt', geen valse geruchten, eindelijk een authentieke Napolione di Buonaparte” schept de achterflap op.
“Davoz en Torton slaagden waar velen jammerlijk gefaald hebben (…) deze reeks geldt als een eminent deel van de literatuur in stripvorm over het Eerste Keizerrijk en de geschiedenis van Frankrijk,” laat Jerome Croyer, doctor in de geschiedenis, ons weten in zijn voorwoord bij het tweede deel. Historisch zal het dus allemaal wel kloppen, maar soepel schrijven kan Davoz helaas niet.

In het tweede deel – als de inderdaad ingewikkelde politieke situatie iets meer naar de achtergrond verdwijnt – wordt het beter, maar ook daar krijgt Davoz het niet voor elkaar zijn verhaal smeuïg te brengen.
De tekeningen van Jean Torton zijn prima, het is daarom extra jammer dat de albums zo verrekte stroef lezen. Wie al veel van Napoleon weet zal deze albums met veel plezier lezen, leken zullen het na een paar bladzijden vrees ik verveeld terzijde leggen...

(HH)