Recensie Showman killer
deel 1: Een held zonder hart
en 2: Het gouden kind
door Nicolas Fructus & Alejandro Jodorowsky

Toen Arboris op de proppen kwam met Showman killer deel 1 en 2 viel het de Jodorowsky-liefhebber meteen op dat deel 1 al eerder uitgebracht was! Door Oog & Blik/De Bezige Bij, anderhalf jaar geleden, in een harde kaft. Arboris voegt daarom een dossiertje toe om diegene tegemoet te komen die het album al in de kast heeft staan. Het bevat een interview met tekenaar Fructus dat in ieder geval één opvallend feit aan het licht brengt: Fructus schildert zijn pagina's met de computer! Dat zou je niet zeggen als je zijn pagina's bekijkt. Ik zou durven zweren dat het handwerk was...

Waarom Oog & Blik/De Bezige Bij de miniserie (er zijn drie delen gepland) gestaakt heeft, geen idee en een herdruk van een album dat (in onze winkel) nauwelijks verkocht heeft lijkt onzinnig, maar an sich is Showman killer in een SC-uitvoering een prima idee. Dit verhaal over een kind dat uit het zaad van een dode moordenaar in een soort menselijke couveuse (een comateuze vrouw) opgekweekt wordt tot een super huurmoordenaar is geen harde kaft waard. De enige grenzen die Jodorowsky hier lijkt te verleggen zijn die van het onwaarschijnlijke en het gewelddadige...
De Showman killer hakt er ongenadig op los, hij snijdt zijn tegenstanders letterlijk in plakjes. Hij dankt zijn succes als huurmoordenaar aan het feit dat hij zich tot om het even wat kan transformeren. Dankzij zijn metakathodische buizen hoeft hij maar 'Show' te brullen en de show kan beginnen. OK, 't is science-fiction, maar je kunt 't ook overdrijven...
Eigenlijk is er maar één gebeurtenis in het eerste album waar ik verrast door was en dat is als de Showman killer's liefdeloze opvoeding effectief blijkt als hij zijn 'schepper' als niet ter zake doend terzijde schuift. Eigen schuld, dikke bult.
Bij iedere andere scenarist had ik de reeks na één deel vermoedelijk afgeschreven, maar Jodorowksy geef je toch het voordeel van de twijfel. Ik wel.
En zowaar, in het tweede deel Het gouden kind komt de man op de proppen met een paar onverwachte plotwendingen. Liefdeloos opvoeden kan en heeft zeker invloed op het karakter, maar een mens blijft een mens en bloed is dikker dan water, zoals de Engelsen zeggen, waarmee ze bedoelen dat bloedbanden maar moeilijk te verbreken zijn.

Ik kan dus Showman killer iedereen aanraden?
Nee. Ik vind 't nog steeds onder de maat, maar ik houd er rekening mee dat Jodorowksy in het derde en afsluitende deel zijn reputatie gaat waarmaken.
En wat tekenaar Fructus betreft: het mag dan knap zijn dat hij de computer gebruikt om organisch ogende schilderijen te maken, ik vind zijn schilderwerk lang niet overal even fraai. Bij tijd en wijle is het zelfs uitgesproken lelijk!

(HH)