Recensie Odessa 1
door Peka & Dufranne

De oorlog verscheurt niet alleen landen, maar ook gezinnen.
De drie Franse broers André, Charles en René speelden alle drie een andere rol tijdens de grote wereldbrand. De één was verzetsman, de andere collaboreerde in de overtuiging dat 't de beste manier was om het bolsjewisme tegen te gaan en de derde kon als slachtoffer van een bombardement alleen nog maar langs de zijlijn toekijken.
Na de oorlog is de verstandhouding tussen de drie er niet beter op geworden. André is verbitterd en uiterst onsympathiek geworden, René is door zijn verwondingen afhankelijk van anderen en eerder lijdzaam. Hij kan nauwelijks tegen zijn razende broer op. En Charles is spoorloos...
Dood? Zijn moeder – die zelf op sterven ligt – gelooft er niets van. Charles lééft. Haar laatste wens is hem nog één keer zien. Ze vraagt aan René hem voor haar op te sporen, maar die heeft helemaal geen behoefte om die verrader terug te zien.
Als hij dan toch tegen heug en meug wat rondvraagt blijkt hij daarmee de beerput behoorlijk open getrokken te hebben...

Odessa – het vermeende vluchtnetwerk waardoor vele nazi's konden ontsnappen naar Zuid-Amerika – komen we in dit eerste deel nog niet echt tegen, maar de auteurs hebben een interessant uitgangspunt in handen.
Veel oorlogsstrips gaan over de oorlogshandelingen zélf, maar wat er na die oorlog gebeurde en hoe het de mensen veranderd had is minstens zo interessant.
De tekeningen van Peka zijn wat typisch. Ik vind ze echter niet verkeerd en ze voldoen om zonder al te veel franje het verhaal van Michel Dufranne in beeld te brengen.
Een boeiend verhaal, waar pas als het afsluitende deel verschijnt echt een oordeel over te vellen valt. Ik ben benieuwd waar dit allemaal heengaat...

(HH)