Recensie Barracuda 1, 2 en 3
door Jeremy & Jean Dufaux

Het wemelt in Barracuda van de intrigerende personages.
De piraat Blackdog die op zoek gaat naar de diamant van Kashar, die volgens de legende diens eigenaar van van z'n verstand berooft. Blackdog's opvliegende zoontje Rafa die gewond raakt en noodgedwongen op het kapereiland Puerto Blanco achter moet blijven.
Maria, de dochter van de Spaanse edelvrouwe Dona Emila Del Scuebo. Haar moeder stierf door toedoen van de piraten. Maria wordt als slavin verkocht, maar weet het tij te keren door met slavenhandelaar Ferrango te trouwen en hem volledig aan haar wil te onderwerpen.
Emilio, de voormalige bediende van Dona Del Scuebo, die de ontmoeting met de piraten overleefde door een jurk aan te trekken en zich als het meisje Emilia voor te doen. Ook hij/zij werd als slaaf verkocht. Aan de mysterieuze Mister Flynn. Die komt natuurlijk al snel achter Emilio's geheim, maar lijkt er geen probleem mee te hebben. Wel problemen heeft Flynn met kapitein Morkam, een zwarte piraat met een nogal gehavend gezicht, die uit is op Flynn's ondergang.
En dan is er nog kapitein De La Loya van het schip dat Dona, Emilio en Maria vervoerde, die door de piraten van de Barracuda overboord is gezet en vastbesloten is de Spaanse vrouw en de twee kinderen te redden...

Als je de hoofdrolspelers (en ik heb er zelfs nog een paar overgeslagen) zo op een rijtje ziet zou je denken dat er aan Barracuda geen touw vast te knopen is, maar dat valt mee. Jean Dufaux is een kundig scenarist die echt wel weet hoe je een verhaal moet vertellen. Hij weet de lotgevallen van alle bovengenoemde personen schijnbaar moeiteloos met elkaar te verbinden.
Nee, het is allemaal prima te volgen, dat is het punt niet...
Het kon me alleen niet boeien!
Was ik over het eerste deel nog erg enthousiast, bij herlezing en het lezen van de twee nieuwe delen zat ik me eigenlijk stierlijk te vervelen.
Waar dat nou precies aan ligt, daar kan ik de vinger niet op leggen. Misschien is het allemaal wat teveel rechttoe-rechtaan avontuur dat ons hier wordt voorgeschoteld. Misschien heb ik me door de naam Dufaux in de luren laten leggen: die staat doorgaans garant voor verhalen die juist níet dertien in een dozijn zijn.
De tekeningen van nieuwkomer Jeremy vond ik aanvankelijk ook erg goed, zeker voor een debutant. Nu hij zich losmaakt van zijn leermeester Delaby vind ik zijn tekeningen er bepaald niet fraaier op worden.
Barracuda is een avonturen-strip die veel avontuur biedt, maar waar weinig avontuurlijks aan is...

(HH)