Recensie Parker 3 De grote slag
door Darwyn Cooke naar Richard Stark

In dit derde deel van Parker verslapt schrijver/tekenaar Darwyn Cooke geen moment.
De grote slag heeft niet de urgentie van de eerste twee delen – waarin Parker iets recht te zetten had en er voor de lezer een geheel nieuwe figuur te doorgronden viel. Je zou denken dat dit derde deel daardoor wat minder uitvalt dan de eerste twee, maar wat Parker 3 mist aan diepgang maakt Cooke goed met de toon waarop hij dit verhaal vertelt.
Hij sleurt je aan je kraag door het verhaal heen en ook deze keer is het grafisch weer een feest.
Met niet meer dan zwarte inkt en een oranje steunkleur tovert Cooke een typisch jaren zestigbeeld tevoorschijn dat méér jaren zestig is dan de jaren zestig zelf ooit waren.

Parker is een geslaagd misdadiger omdat hij zich houdt aan een aantal grondregels:
Werk nooit met amateurs.
Mijd persoonlijke motieven.
Houd je team klein.
Géén vrouwen!
De klus die hem nu in de schoot valt breekt alle vier die regels en voor het geld hoeft Parker het eigenlijk niet te doen – al is de buit enorm. Maar zwemmen, zwemmen en nog eens zwemmen, dat gaat je ook een keer de keel uithangen. Als Parker zijn eigen regels aan zijn laars lapt en toch toehapt is dat uitsluitend om de verveling te verdrijven.
Dat lukt.
Iets te goed...

Het derde deel van Parker heeft een Oceans Eleven-achtige sfeer dankzij de geoliede manier waarop dit meesterbrein zijn klussen voorbereidt. De tekeningen zijn misschien niet direct naar de smaak van het grote publiek, maar wie Parker een kans geeft raakt er geheid aan verslingerd!

(HH)