Recensie Saria 1 De drie sleutels
door Paolo Eleuteri Serpieri & Jean Dufaux

Paolo Eleuteri Serpieri kennen we eigenlijk alleen als tekenaar van de reeks Druuna. In die strip leek het of het woordje 'Leuter' niet toevallig in zijn middelste naam verzeild was geraakt, want Druuna was nogal pikant.
Aanvankelijk hield Serpieri zich nog wat in en tekende hij voornamelijk vrouwenbillen en -borsten – niet de minste overigens – maar gaandeweg ging hij steeds voortvarender te werk in zijn weergave van een heel assortiment geslachtsdelen.
Die zijn in Saria, de nieuwste strip van zijn hand, ver te zoeken en ook billen en borsten zijn – hoewel aanwezig – wat functioneler dan in Druuna.
Nu de aandacht wat minder door prominente vrouwelijke kenmerken wordt afgeleid valt des te meer op wat een fantastische tekenaar Serpieri is! Het is bij voorbaat al jammer dat hij het tekenwerk van de volgende twee delen van deze trilogie wegens gezondheidsproblemen zal moeten overlaten aan zijn assistent Federici...

Serpieri's erotische strip had – letterlijk – weinig om 't lijf. Het scenario van Saria is veel breder van opzet en is in bekwame handen bij de productieve en gevierde Jean Dufaux. Die zet een lekker vreemd sfeertje neer.
De strip speelt zich af in Venetië, maar niet in een Venetië zoals wij dat kennen. De stad is op een typisch Serpieriaanse manier vervallen en bevindt zich in een tijd die ergens tussen het verleden en de toekomst zweeft zonder het heden aan te doen.
Saria is de erfgename van een kistje met drie sleutels. Ze geven toegang tot hemel, hel en het niets. Niemand heeft de sleutels totnogtoe durven gebruiken, maar er zitten diverse 'mensen' achter het kistje, en de ongekende macht die het vertegenwoordigt, aan.
De doge van Venetië (half robot, half mens) en Galandriel de engel zijn machtige vijanden, maar dankzij de hulp van haar hondstrouwe knecht Orlanda weet Saria uit hun handen te blijven.
Maar hoe lang nog, want haar daden van barmhartigheid beginnen in het verdorven Venetië de aandacht te trekken...

Het eerste deel De drie sleutels is slechts een opstapje naar wat nog komen gaat, dus het kan nog alle kanten uit met dit verhaal, maar het begin is goed!
Nu maar hopen dat tekenaar Federici er in slaagt het prachtige tekenwerk van zijn meester te benaderen of te evenaren...

(HH)