Recensie Ben Hur
3 Sjeik Ilderim &
4 Golgotha
door Jean-Yves Mitton naar Lewis Wallace

Met het vierde deel is Jean-Yves Mitton's bewerking van Ben Hur ten einde.
Het oorspronkelijke boek stamt uit 1880 en dat loochent Mitton niet. Schrijver Lewis Wallace was een moraalridder, die zijn pen gebruikte om sociaal onrecht te bestrijden, zoals bijvoorbeeld tijdgenoot Charles Dickens dat ook deed. Hun helden zijn gewone mensen die door het noodlot klap op klap toebedeeld krijgen, maar zich er niet onder laten krijgen. Aan het eind van het boek wordt hen recht gedaan en wacht het geluk.
Wat Ben Hur nog moralistischer maakt is de alomtegenwoordige aanwezigheid van Jezus van Nazareth, met name in het laatste deel.
Mitton waakt ervoor Hem af te beelden – Zijn gezicht is nergens te zien – maar de avonturen van Ben Hur spelen zich af in de tijd dat Jezus predikend rondging, verraden en gekruisigd werd. Een ontmoeting kan haast niet uitblijven en vindt dan ook plaats.
Ben Hur behoort niet direct tot Jezus' volgelingen.
Hij is kritisch en constateert dat de Nazireeër niet over een leger beschikt om de Romeinen mee omver te werpen en dat het er op lijkt dat hij 'willens en wetens zijn eigen ondergang tegemoet loopt'.
Wraak op de Romeinen, dat is waar Ben Hur op uit is, met name op zijn vroegere vriend Messala – nu een hoge pief in Jeruzalem – die hem verried en verantwoordelijk was voor alle ellende die Juda Ben Hur ten deel viel.

Het verhaal mag dan een tikje moralistisch zijn, Mitton vertelt het goed en vlot. Zijn tekeningen zijn zeer fraai. Met name in de uit de film zo bekende scènes van de wagenrennen toont hij aan een bekwaam tekenaar van historische strips te zijn.
Ben Hur mist voor de kritische lezer misschien iets te veel scherpe randjes, maar is zeer geschikt voor een groot publiek.
Niets mis mee!

(HH)