Recensie Agent 327 The making of 02 HC
De vrouwen van Agent 327
door Stef Habraken en Martin Lodewijk

Het stripblad Eppo is alweer een tijdje terug van (lang) weggeweest en dat is natuurlijk leuk voor liefhebbers van Nederlandse strips. Oude tijden herleven, maar niet de oude glorie. Vanuit 2012 kunnen striphandelaren, -uitgevers en -liefhebbers alleen maar weemoedig terugkijken naar de populariteit die de strip in de jaren '80 van de vorige eeuw kende. Strips was booming, hot en hip. Stripwinkels schoten als paddestoelen op uit de grond, om in de jaren '90 weer te verdwijnen, de meeste omgebouwd tot videotheken, die op hun beurt ook alweer het loodje gelegd hebben.
Strip is anno nu een niche markt. Een hele leuke nichemarkt, daar niet van en het aantal titels dat jaarlijks verschijnt is overweldigend, dus liefhebbers hebben weinig te klagen, maar je vraagt je wel eens af hoelang uitgevers, verspreiders en winkeliers het nog vol gaan houden met de teruglopende belangstelling.
Soms word je echter even herinnerd aan de gloriedagen. Zoals wanneer er een boek van Agent 327 verschijnt!
De agent was het vlaggeschip van Eppo en is heden ten dage nog steeds mateloos populair. Schepper Martin Lodewijk hernam – na een jarenlange pauze – zijn strip in 2000 met De vergeten bom, sindsdien verschenen er 8 albums, waarmee Lodewijk het originele aantal albums bijna verdubbelde. Aanvankelijk ging dat in een waanzinnig hoog tempo, maar al snel kwam het tempo lager te liggen om tenslotte stil te vallen. Lodewijk had zich blijkbaar verslikt in De Daddy Vinci-code, een album waar we al vergeefs een paar jaar op wachten, maar dat in 2013 – zo beloofd uitgeverij L – dan toch eindelijk zal gaan verschijnen. En daarmee zou de koek niet op mogen zijn: Martin geeft in The making of De vrouwen van Agent 327 aan nog diverse plotjes klaar te hebben liggen, de vraag is alleen of de inmiddels 73 jaar oude tekenaar daar nog aan toe zal komen...
Al ligt De Daddy Vinci-code dan (nog) niet in de winkels, wel verscheen er op de valreep in 2012 een derde Making of special, deze keer over het vrouwelijk schoon in de verhalen van 's Neerlands beroemdste geheimagent.

In deze special doet Stef Habraken opnieuw een boekje open over de inspiratiebronnen die Lodewijk gebruikt voor zijn strip. Hij blijkt – logisch – een kind van zijn tijd die beïnvloed wordt door Amerikaanse films en de pulpstrips die hij in de havenstad Rotterdam voor een prikkie kon kopen, omdat Amerikaanse zeelieden ze van de hand deden om geld bij elkaar te sprokkelen voor een laatste biertje aan wal.
Natuurlijk zijn ook 007 Bond-vrouwen een inspiratiebron, want Hendrik IJzerbroot (alias Agent 327) is onze eigen Nederlandse James Bond! Iets meer spruitjes, iets minder glamour, maar toch: geheim agent en dus een babemagnet, al lijkt al dat vrouwelijk schoon langs zijn keurig gestreken broekspijpen af te glijden zonder echt indruk op 'm te maken.
Nou ja... voor Olga voelt hij waarschijnlijk wel iets. Die heeft dan ook moeilijk te negeren 'pluspunten'. Die komen ook aan bod in het interview en Lodewijk verklaart er zelf eigenlijk geen vat op te hebben: 'Misschien zit de oorzaak ook wel een beetje in het werken met penseel. Je wilt nogal eens uitschieten. Alles werd op een zeker moment groter, de borsten [van Olga], maar ook de schoenen en oren van Agent 327.'
Aha.
Het verhaal en het interview met Martin Lodewijk in deze uitgave zijn leuk om een keer door te nemen, maar veel voegt het niet toe aan wat we al wisten over Agent 327. De meerwaarde zit 'm vooral in de illustraties.
Schetsen van Lodewijk, niet in de albums gepubliceerde 327-illustraties, foto's van zijn inspiratiebronnen, filmposters, maar vooral veel werk uit Martin's jeugdjaren, toen hij reclametekenaar was.
De vrouwen van Agent 327 is een heel leuk stoplapje, en de verkoop van dit album geeft aan hoe geliefd de Agent nog altijd is, maar wat we vooral willen is gewoon EEN NIEUWE AGENT 327!!!

(HH)