Robbedoes facsimile Boeven op de kermis
door Franquin & Jidehem

Laaiend enthousiast waren wij van De Strip-Aap over de luxueuze heruitgave van het korte Robbedoes-verhaal Bravo Brothers!
Niet alleen verschafte de toelichtingen van Boquet & Honorez de stripliefhebber inzichten in Franquin's leefwereld ten tijde van dit Robbedoes-avontuur, ook op de in het album afgedrukte originele pagina's raakten we niet uitgekeken. En dan hebben we het nog niet eens over de tijdloosheid van het verhaal. Bravo Brothers is één van de beste slapstickstrips ooit! Bovendien zit het vol apen, dat laat een Strip-Aap natuurlijk niet onberoerd...
In Bravo Brothers' opvolger Boeven op de kermis vind je geen apen, en al is de formule exact hetzelfde als die van het vorige album: zo leuk als in zijn voorganger wordt het niet.
Dat ligt niet aan de uitvoering, maar aan het verhaal. Boeven op de kermis is simpelweg niet goed genoeg. Dat vond Andre Franquin zelf ook, hij noemde het 'totaal mislukt' en een 'enorm fiasco'. Nou moet daar even bij zeggen dat Franquin maar zelden tevreden was over zijn eigen werk.
In het geval van dit korte verhaal had hij echter een punt.
De grootste makke is het scenario: Franquin improviseerde zijn scenario's en dat liep met Boeven op de kermis behoorlijk spaak. Hij voert een Japanner op (Sotokiki) die Robbedoes meteen bij de kennismaking tegen de grond werkt. 'Om hem judo te leren,' is Sotikiki's uitleg, maar dat snijdt geen hout.
Gaandeweg het verhaal (waarmee Franquin een film noir beoogde te maken) gaat Franquin twijfelen aan de rol van Sotokiki en hoewel hij hem als good guy bedoeld had, switcht hij en maakt er een bad guy van. Iets dat hij later weer betreurt en helemaal op het eind probeert recht te zetten. Het lukt maar matig en het verhaal rammelt aan alle kanten, daar kan zelfs een gastoptreden van Guust niets aan verhelpen.

De aandacht die door de uitgever aan de lay-out, de achtergrondinformatie, de kleur en de originelen van Franquin besteed werd steekt trouwens een beetje schril af tegen de aandacht die de Nederlandse vertaling krijgt. Er is gebruik gemaakt van vertaling die diende voor de eerste albumuitgave in 1960 en dat terwijl er toch wel wat te verbeteren valt aan het taalgebruik en de zinsopbouw. Ook zijn bijvoorbeeld twee tekstballonnen die op de 18e plaat in het 7e vakje per ongeluk werden verwisseld nog steeds niet op de juiste plaats gezet en zijn de Nederlandse vertalingen van sommige reclameuitingen op gevels en muren hinderlijk dwars door de oorspronkelijke Franse teksten heen geschreven, bovendien ook vaak nog niet op de goede plek. Heel slordig.
Het geeft aan hoe weinig Franse en Belgische uitgevers ophebben met hun Nederlandse klanten.
Beetje een gemiste kans, maar ik geef toe: het is muggenziften...

Geen mooi boek, dus, Boeven op de kermis?
O, jawel!
De tekeningen zijn namelijk prachtig! Franquin is hier in zijn gouden jaren en al zijn de judo- en boksscenes waar het album in grossiert er aan de haren bijgesleept: Franquin zet dit alles met zoveel zwier op papier dat het een genot is om naar te kijken! Ook de befaamde Ton & Tinneke meubeltjes (moderne meubels die Franquin zelf bezat en die hij in zijn strips verwerkte) zijn prachtig om te zien. In de originele pagina's is het allemaal nog veel mooier: hier zien we de hand van de meester zelf.
Het valt op hoe trefzeker Franquin werkt: Klungelwater wordt slechts spaarzaam gebruikt om een lijn weg te moffelen die de actie in de weg staat of om wat vlekken weg te werken: fouten zijn er in het inktwerk nauwelijks, alles lijkt met één vloeiende beweging moeiteloos op papier gezet.
Dat geldt niet alleen voor Franquin's personages, maar ook voor de werkelijk fantastische achtergronden van Jidehem, zijn assistent. Die is ook verantwoordelijk voor de auto's in deze strip. Als iemand auto's in atoomstijl tekenen kan is dat – na Tillieux – Jidehem!
Hij maakt – zoals de heren toelichters terecht beweren – van zijn auto's karakters en slaagt er in ze gevóel mee te geven. Zo lijkt de auto met daarin Sotokiki vlak voor hij door een grote gedeukte Dodge in puin wordt gereden bevreesd naar de aanstormende Dodge te kijken. Heel knap.

Eigenlijk is het niet zo erg dat Boeven op de kermis niet zo'n geweldig verhaal heeft. Liefhebbers van dit soort strip uit het Gouden Decennium van de Belgische Strip hebben dit verhaal allang in de kast staan en kopen een uitgave als deze waarschijnlijk uitsluitend voor de plaatjes.
En die plaatjes zijn superb!

(HH)