Recensie Edgar P. Jacobs - Het Jacobs teken -
Een leven in stripvorm door Alloing & Rodolphe

Tegelijk met de nieuwe Blake & Mortimer verschijnt er ook een stripbiografie over de schepper van deze klassieke stripreeks: Het Jacobs teken. De tijd lijkt rijp voor stripbiografieën in het algemeen en voor die van stripmakers in het bijzonder. Hergé van Kuifje werd al geëerd met een eigen biografie in stripvorm (De avonturen van Hergé door Stanislas, Bouquet & Fromental) en nog niet zo lang geleden werd de reis die Jijé, Franquin en Morris ondernamen naar Amerika het onderwerp van het stripalbum Gringos locos.
Prima, prima, prima! Al deze mannen zijn de pioniers, die de basis hebben gelegd voor de Europese stripwereld. Het werd tijd dat ze eindelijk eens voor het voetlicht gingen treden in het medium waar ze thuishoren: het stripverhaal.

Het Jacobs teken vertelt vrij letterlijk de levensgeschiedenis van Edgar P. Jacobs.
Er valt genoeg te vertellen, want Jacobs had naast grote belangstelling voor de tekenkunst in het algemeen ook grote aanleg en liefde voor het toneel.
Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zorgde er – gelukkig voor ons – voor dat hij uiteindelijk een carrière als striptekenaar koos.
De Duitse bezetter verbood het publiceren van Amerikaanse strips en Flash Gordon, dat in het Belgische blad Bravo werd gepubliceerd, moest worden afgerond. Jacobs klaarde de klus met zoveel verve dat hem gevraagd werd een soort van vervolg te maken met zijn eigen helden. Dat werd de Blake & Mortimer-voorloper De 'U'straal.
Toen Hergé en Raymond Leblanc een eigen tijdschrift op wilden gaan zetten (Kuifje) werd Jacobs erbij gevraagd en zagen Blake en Mortimer het levenslicht.
Hergé als wegbereider van Jacobs' succes als stripauteur?
Niet helemaal...
Als 't aan Hergé had gelegen was Jacobs gestopt met zijn reeks, om als naamloos tekenaar met Kuifje aan de slag te gaan.
'Elk verkocht album van Blake en Mortimer is een minder verkocht van Kuifje,' merkt Hergé zuur op tegen uitgever Raymond Leblanc als Het geheim van de Zwaardvis – het eerste album in de Lombard-collectie – een verkoopsucces wordt.
Toch komen we naar mijn smaak niet genoeg te weten over Jacobs' creaties.
Het merendeel van dit album handelt over zijn leven, niet over zijn strips.
Dat hoeft geen bezwaar te zijn, maar dat is het wel enigszins, omdat scenarist Rodolphe emotioneel op een afstand blijft. Uit respect – zoals hij in een in dit album opgenomen interview aangeeft – maar het is een gemiste kans. Het laatste deel van dit album, waar Jacobs een vereenzaamde oude man geworden is, mist daardoor toch wat aan zeggingskracht.
Een goed stripverhaal heeft drama nodig, dat wist Edgar P. Jacobs als geen ander.
Dat drama was genoeg voorhanden in het leven van Jacobs, maar Rodolphe weet je er niet echt mee te raken.

De tekeningen van de in Nederland onbekende Louis Alloing zijn helder en leunen tegen Jacobs' eigen stijl aan, zonder die te kopiëren. Net aanvaardbaar voor doorgewinterde Blake & Mortimer-fans, lijkt me.
Het Jacobs-teken is zonder meer een goed initiatief en een heel aardig boek om te lezen.
Verplichte kost voor Blake & Mortimer-liefhebbers, maar een topalbum is het niet...

(HH)