Recensie Blake & Mortimer 21 De eed van de vijf Lords
door Andre Juillard en Yves Sente

Als je op de stripreeks Blake & Mortimer een etiket zou moeten plakken, in welk genre zou je het dan onder moeten brengen?
Is het een detective?
Ja... maar het is ook een science-fiction-strip. Tenminste, af en toe...
En een historische strip, met enige regelmaat.
De beide Britse heren beleven spannende avonturen, maar staan tevens tot de knieën in de wetenschap.
Het blijkt heel lastig een etiket op de serie te plakken, en dat is de kracht van het geesteskind van Edgar P. Jacobs. Hij springt met zijn verhalen van de hak op de tak zonder de geloofwaardigheid uit het oog te verliezen...

Voor het nieuwste album De eed van de vijf Lords is een etiket bedenken niet zo'n probleem. Dit is een detective, geen twijfel mogelijk. Scenarist Yves Sente lijkt de koers van Jacobs te volgen door alle geijkte Blake & Mortimer elementen te hergebruiken. De koude oorlog in Het Voronov-complot; Science-fiction in De sacrofagen van het 6e continent; De zoektocht naar Atlantis in Het heiligdom van Gondwana en dan nu een Agatha Christie-achtig mysterie in De eed van de vijf Lords.
Jacobs deed het zelf ook, dus wat is er mis mee?
Ik kan er de vinger niet op leggen. Misschien volgt Sente iets te getrouw de koers van Jacobs. Misschien ben ik als lezer te verwend door de voorafgaande twintig delen. Feit is dat dit 21e album niet verrast. Ja, op één punt: er zitten joekels van onwaarschijnlijkheden in dit verhaal. Zo wordt er keer op keer ingebroken in het museum van Oxford. Mortimer is er al snel achter dat het steeds dezelfde dader betreft. Waarom neemt die sukkel de moeite een aantal nachten achter elkaar in te breken, terwijl hij ook alle diefstallen in één keer had kunnen plegen?
Sente is zich blijkbaar bewust van deze kronkel, want één van zijn hoofdfiguren vraagt zich hetzelfde af. Sente verklaart het – door de mond van Mortimer – met een slap: 'Er kleven heel wat vreemde elementen aan deze affaire.'
De scenarist heeft zich deze keer wat verslikt in zijn pogingen heel veel Blake & Mortimer in Blake & Mortimer te stoppen...

Maar genoeg negativiteit. Er valt ook nog wel wat te genieten. De tekeningen van André Juillard zijn zwaar OK en de 64 pagina's die ook dit verhaal weer telt houden je een flinke poos van de straat. Sente gunt ons opnieuw een blik in het verleden van één van de twee helden en de ontknoping van deze detective is niet direct voorspelbaar.
Bovenal weten Sente & Juillard de sfeer van de reeks heel goed te treffen.
Niet het beste post-Jacobs Blake & Mortimer verhaal, maar welke fan maalt daarom?
Het leest gewoon lekker weg...

(HH)