Recensie Kruisvaart 1, 2 & 3
door Xiaoyu, Izu & Nikolavitch

Ramiro was jarenlang één van de weinige strips rond de Kruisvaarders, maar Vance's klassieke strip heeft de laatste jaren flink wat gezelschap gekregen. Kruistocht, Kruisvaart, De droom van Jeruzalem...
Niet allemaal even goed, trouwens.
Je zou denken dat het gegeven kruisvaart voldoende stof biedt om een goede strip op te baseren, maar om de één of andere reden menen de scenaristen van de kruisvaart-strips dat er een occult element vereist is.
Voor mij persoonlijk verpest dat de strip...
Is weer een gefrustreerde duivel of psychisch gemankeerde geest aan het werk? Laat maar.
Zo vreesde ik ook bij het einde van het veelbelovende eerste deel Het spook met de kwikzilveren ogen dat Izu en Nikolavitch een gemakkelijke uitweg hadden bedacht voor hun strip Kruisvaart. De heren kruisridders staan op de laatste pagina ineens middenin een ruimteschip!
Maar dat bleek bij het lezen van het tweede en derde deel mee te vallen!
Zeker, er is sprake van een neergestort ruimteschip – dat een historische context krijgt met de verwijzing naar de allereerste UFO uit de geschiedenis: de vurige strijdwagen van Ezekiel die uit de lucht viel in het bijbelboek Genesis – en van die vreemde kwik-achtige vloeistof die mensen tot monsters maakt, maar het bovennatuurlijke wordt nergens gebruikt om het verhaal uit de knoop te halen.
Sterker nog: De verwikkelingen die de strip aandraagt zouden kunnen verklaren wat er allemaal voorgevallen is tijdens de vijfde kruistocht.
De legers van de kruisvaarders zouden uitgeroeid zijn door de pest, maar daar heeft de paus zo zijn twijfels over.
Hij roept een speciale Pestcommissie in het leven, onder leiding van Guillaume de Sonnac. Die komt met een kleine groep vertrouwelingen, de Pugnus Templi, het raadsel op het spoor.
Tegen de mogelijkheden die het kwikzilver biedt is echter niet iedereen bestand, zelfs niet iedereen die deel uitmaakt van 'de vuist van de tempel'...

Uitgeverij Daedalus hanteert een wat vreemd beleid bij het uitgeven van Kruisvaart. Zo is het eerste deel 140 pagina's dik en tellen de twee volgende delen 'slechts' 64 pagina's elk. Ook is het derde deel behoorlijk wat groter uitgevallen dan de eerste twee, iets dat in de boekenkast heel storend staat en makkelijk te vermijden was geweest.
Twee gelijkvormige delen (van dezelfde dikte en hetzelfde formaat als deel één) was een elegantere oplossing geweest...
Qua prijs lijkt Kruisvaart ook af te wijken, maar zou Daedalus de strip in zes losse delen van 48 pagina's uitgebracht hebben, dan was je eenzelfde bedrag kwijt geweest voor de hele serie en dat had het ritme van het verhaal danig gestoord.

Kruisvaart is geen strip voor de luie lezer. Het plot is redelijk ingewikkeld en leest wat moeizaam, maar wie een beetje moeite doet krijgt een boeiend verhaal voorgeschoteld. Ik heb de indruk dat het met een betere vertaling vlotter leesbaar zou zijn geweest.
De tekeningen van Zhang Xiaoyu zijn heel bijzonder. Zijn krasserige stijl lijkt enigszins op die van Palacios (Mac Coy), maar door de gloedvolle inkleuring lijkt ze veel moderner dan die van de westernklassieker.
Xiaoyu heeft zich niet alleen door strips laten inspireren. De invloed van de film is overduidelijk in Kruisvaart.
Ik raad dan ook iedereen die de strip gaat lezen aan om vooral rústig te lezen. Zelf ben ik nogal ongeduldig en heb ik de neiging over de pagina's heen te vliegen, maar Kruisvaart is duidelijk bedoeld om plaatje voor plaatje tot je te nemen. Xiaoyu laat zijn stripfiguren namelijk echt acteren.
Samenvattend nu de reeks ten einde is: Al vond ik de eerste twee delen beter; het derde deel sluit alles netjes af en de auteurs hebben voor deze keer nu eens creatief gebruik gemaakt van een bovennatuurlijk element in een historische strip.

(HH)