Recensie Francois Jullien Arcadia archief deel 21
door Jamar & Dehousse

Ik denk dat ik de meeste van de strips die er ooit in Nederland verschenen zijn wel eens voorbij heb zien komen. Sommige blijven je bij, anderen vergeet je weer.
Francois Jullien behoort tot de anderen. Dankzij het eenentwintigste deel in de Arcadia Archief-reeks De manke duivel borrelt hij weer naar boven.
Francois Jullien. Drie delen uitgegeven door De Spiegel, een uitgeverij die halverwege de jaren '80 niet verder kwam dan een handjevol titels. Francois Jullien was het beste dat ze te bieden hadden, maar zelfs dat was niet genoeg. De serie raakte vergeten. In onze winkel vind ik slecht één exemplaar, het eerste. Maar er moet méér zijn... Ik ben de titels in de afgelopen jaren regelmatig tegengekomen en kan me moeilijk voorstellen dat we die allemaal verkocht zouden hebben. Een kleine expeditie in ons onvolprezen magazijn levert inderdaad alle drie de delen op.
Met een vertraging van vijfentwintig jaar lees ik de delen voor ik begin aan De manke duivel.

De strips speelt in de tijd van Napoleon. Francois Jullien is uitgeloot en hoeft dus in 1812 niet – zoals bijna al zijn leeftijdgenoten – ten strijde te trekken met de Kleine Korporaal. Als Napoleon echter maar manschappen blijft verliezen is ook Jullien aan de beurt. Het soldatenleven trekt onze jonge rokkenjager maar matig. Hij vlucht dan ook naar Holland, alwaar hij bij een spionagezaak betrokken raakt waardoor hij alsnóg in een uniform belandt.
Niet aan het front echter, maar in de hoogste kringen, bij Tallyrand en Wellington. In het vierde deel ontmoet hij tenslotte Napoleon zelf.
In het Frans bestaat nog een vijfde deel. Het is voor de liefhebbers van historische strips te hopen dat Arcadia zich ook daar over ontfermt, want Francois Jullien is een heel aardige strip die erg doet denken aan De zoon van de arend, dat er qua tekeningen wat op lijkt, zich in dezelfde tijd afspeelt, een soortgelijke verhaallijn kent en slechts twee jaar later zijn entree in de stripwereld maakte .
Het eerste deel De dienstweigeraar is het beste album van de Jullien-reeks, de volgende albums zijn hier en daar wat warrig, maar het betreft hier een strip van een kwart eeuw oud!
Schrijver Franklin Dehousse is inmiddels van het toneel verdwenen, Martin Jamar publiceert nog steeds. Zijn aanvankelijk wat statische tekeningen groeien zichtbaar gedurende zijn werk aan de reeks. Blijkens zijn recentere serie Dubbelmasker (en het wat oudere De Rovers van de keizerrijken) heeft hij zijn belangstelling voor de Napoleontische tijd nooit helemaal verloren.
Laten we Arcadia dankbaar zijn dat ze Francois Jullien aan de vergetelheid ontrukten, want Francois Jullien kan de concurrentie met series als Arno, Vasco en Lois met gemak aan!

(HH)

*De illustraties bij deze recensie zijn uit deel 3; deel 4 is enkel in zwart-wit uitgebracht...