Recensie Tarzan Luxe
door Petar Meseldzija

Van het zakgeld dat ik als kleine jongen kreeg kon je wat snoep kopen – zoals mijn jongere broertje vaak deed – maar iets substantieels als een stripboek, daar moest je wéken voor sparen. De meest betaalbare strips waren de Junior Press comics, maar superhelden daar had ik als klein Hansje al weinig mee.
De enige comics die me konden boeien waren die van Batman, een superheld die eigenlijk niet eens een superheld was. Maar meer nog hield ik van die held die geheel per ongeluk in de Junior Press stal leek te zijn terechtgekomen. Want zeg nou zelf, wat deed Tarzan's lendendoek tussen de gekleurde maillots van Spiderman, Superman en de Fantastische Vier?
Terugkijkend moet ik concluderen dat de strips van Tarzan en Batman qua verhaal niet ver uitstaken boven die van de overige Amerikaans superheldenstrips. Als ik nog terugdenk aan Batman de zeemeerman en De regenboog Batman – die ik kende uit de felbegeerde Batman-albums die mijn neven bezaten – dan besef ik me dat jeugdsentiment niet altijd gebaseerd is op kwaliteit... Ook Tarzan, die steeds maar weer in een door de tijd vergeten land tussen de dinosauriërs terechtkwam, prikkelde iets anders dan de verstandscentra in mijn brein.

Toch ben ik mijn leven lang Tarzan-strips blijven verzamelen, zij het selectief. De selectie geschiedde op basis van de tekeningen. Er hebben namelijk heel veel goede tekenaars gewerkt aan deze pulpheld. Van Foster (Prins Valiant) tot Hogarth, van Kubert tot Manning. Momenteel ben ik in blijde afwachting van het eerste deel van Dark Horse's luxe reeks Tarzan – The Russ Manning years. De complete Kubert en Foster staan al enige tijd bij mij op de plank en ook bij herlezing blijkt: prachtig getekend, maar het verhaal... er is eigenlijk geen doorkomen aan. Toch kan ik bijna niet wachten tot ook de complete Russ Manning in mijn kast staat. Zijn Tarzan-tekeningen zijn niet eens virtuoos, maar ze hebben een helderheid en kracht die ook de Batman van mijn jeugd (de Bob Kane-strips) kenmerkt.
Mijn ongeduldig wachten wordt aangenaam bekort door een onaangekondigd Tarzan-album, in een Nederlandse vertaling nog wel: Uitgeverij Dark Dragon komt met een luxe Tarzan-album van Petar Meseldzija op de proppen!
Het enige boek dat er totnogtoe van de Joegoslaaf Meseldzija's hand in de Nederlandse stripwinkels te vinden was is Bron van verbeelding, een dikke bundel vol schetsen met hier en daar een aanzet tot een verdwaald stripverhaal. Het smaakte naar meer en dat is er nu in de vorm van dit Tarzan-boek. Vier in zwart-wit uitgevoerde Tarzan-verhalen van deze meester-tekenaar die jammer genoeg al vrij snel de overstap maakte van strips naar illustraties en schilderijen.

Over de verhalen kan ik kort zijn: Waardeloos. Zo redt Tarzan een mooi meisje uit de handen van een onbekend volk dat – daar gáán we weer – in een verborgen vallei leeft!
Wel verrassend is dat hij even later zowaar in een verhaal van Prins Valiant lijkt rond te lopen! Met een ridderpak aan dat hem onherkenbaar maakt. Een paar plaatjes later is het pak even plotseling als het opdook ook weer verdwenen.
Het levert helaas geen gedenkwaardig verhaal op...
Tussen de bedrijven door redt Tarzan nog even een piloot en levert hij een gevecht met een... goochelaar!
Pulp, en niet eens goede.
Maar ik zei al: bij Tarzan draait het niet om de verhalen.
Dit album moet je kopen voor de tekeningen, want die zijn werkelijk fantastisch en doen denken aan werk van klassieke Tarzan-tekenaars als Hal Foster en de Tarzan-illustrator J. Allen St. John! Temeer daar de uitgever gekozen heeft de originele pagina's te scannen, waardoor de platen nog meer diepte en detail krijgen (hier en daar zijn de potloodlijntjes nog zichtbaar). Verder zijn er een schetsdossier en een gesigneerde prent toegevoegd aan deze op 500 exemplaren gelimiteerde oplage.
Een luxe uitgave die er zijn mag!
Gelukkig heb ik tegenwoordig iets méér zakgeld...

(HH)