Recensie Alleen deel 1 t/m 7
door Gazzotti & Vehlmann


 

Nadat hij naar verluidt met Soda-scenarist Tome onenigheid had gekregen begon Soda-tekenaar Bruno Gazzotti met scenarist Fabien Vehlmann aan een heel ander project: de jeugdstrip Alleen.
Een jeugdstrip... het idee is leuk, maar de jeugd leest toch helemaal geen strips meer? In onze winkel zie ik in ieder geval nauwelijks jongeren, en als die al stripjes kopen, dan gaan ze voor Donald Duck pockets en niet voor een – in hun ogen – totaal onbekende strip als Alleen. We verkopen de strips van Alleen best goed, maar uitsluitend aan volwassenen, en dan vooral aan Soda-liefhebbers die bij gebrek aan beter (lees Soda) dan maar Alleen aanschaffen. Ondergetekende hoort ook bij die groep en dat is de reden dat ik pas dit weekeinde voor het eerst een deel van de inmiddels 7 delen tellende reeks uit de kast pakte om te lezen.



Ik moet zeggen: het viel niet tegen. Het basisgegeven (alle volwassenen zijn ineens van de aarde verdwenen. De steden worden bevolkt door kleine groepjes kinderen, die gezamenlijk het hoofd boven water moeten zien te houden) mag dan niet al te origineel zijn, Vehlmann weet te verrassen. Terwijl de kinderen proberen uit te vogelen wat er in vredesnaam op aarde aan de hand is moeten ze ook een manier vinden om een geheel nieuw soort samenleving op te bouwen. Niet iedereen heeft daar dezelfde ideeen over en dus ontstaan er net zulke machtstrijdjes als bij volwassenen. Kinderen blijken best in staat moeilijke volwassen vraagstukken op te lossen, maar het is de vraag wat hen emotioneel met hen doet... Juist daar weet Vehlmann een meerwaarde toe te voegen. De strip is bij vlagen schokkend, iets dat je bij een jeugdstrip dan weer niet zou verwachten. Volwassen momenten genoeg, maar het blijft een strip vol jonge kinderen en kleuters. Ook lijdt de strip een beetje onder het mysterie. Omdat het oplossen van dat mysterie het onherroepelijke einde van de reeks zou betekenen stellen de auteurs dat uit, waardoor er na een aantal albums een zekere bloedarmoede optreedt. In de delen 2, 3 en 4 is de serie op zijn top, daarna zakt het een beetje in.
Alleen
hinkt een beetje op twee gedachten. Objectief bekeken is het een goed geschreven strip met fantastisch tekenwerk van Gazzotti. Subjectief gezien is het geen Soda.
Zolang de ruzie niet is bijgelegd is doen we 't ermee...



(HH)