Recensie Gasten
door Guido van Driel

 

 

Van Driel's nieuwe boek Gasten is een ode aan onze hoofdstad. Nou heb ik zelf niet zo heel veel met het 'ruige' imago van Amsterdam. Ik bedoel, we weten allemaal wel dat de hoeren en de paddo's er ruimschoots voorhanden zijn en dat zoiets toeristen trekt.
Toeristen als Syd en Roger, twee Engelse voetbalsup-porters. Ze komen voor één dagje over om een voetbalwedstrijd te zien, maar gaan eerst nog even van de geneugten van het Nederlandse Sodom & Gomorra proeven. Bordeel, smartshop, u kent het wel.
Was het daar in deze strip bij gebleven, dan hadden we Gasten af kunnen schrijven, maar Van Driel weet wel beter. Roger & Syd zijn ook nog om een andere reden in Amsterdam. Hier, in één van de vele grachten, verdronk onlangs Syd's broer Larry. Syd worstelt met tegenstrijdige gevoelens over dit gebeuren, er is op zijn zachtst gezegd nogal wat voorgevallen tussen hem en Larry. Eigenlijk is hij blij dat-ie voorgoed van die klootzak af is, maar ja... helemaal koud laat 't hem toch ook weer niet.
Samen met Roger volgt hij aan de hand van de foto's die Larry met z'n mobieltje in Amsterdam maakte diens laatste tocht.
Roger is mee om zijn vriend te steunen. Financiëel als het moet.
Geld zat.
En daar zit ook weer een verhaal achter...

 

 

Spelenderwijs laat Van Driel ons meer van de stad zien dan alleen het voor de hand liggende, zo komt er een halsbandparkiet voorbij vliegen - dieren die wonderlijk genoeg tegenwoordig in het wild in de stad voorkomen -  en bezoeken Roger en Syd de Hortus Botanicus.
Gasten mag dan het oppervlakkige en genotzuchtige Amsterdam als decor hebben, Van Driel's strip graaft diep. Hij weet als geen ander klein menselijke drama te vertalen naar een prima strip met een even grimmig als onverwacht einde.
Dan Van Driels tekeningen (schilderingen eigenlijk), ik vind ze mooi, maar ze zullen niet iedereen aanspreken. Daarvoor is Guido van Driel teveel kunstenaar.
Bij twijfel gewoon gaan lezen, went vanzelf...

 


(HH)