Recensie Gouden eeuw deel 1, 2 & 3 HC
door Simon Andriveau

Gouden eeuw gaat niet over de ons zo bekende Nederlandse gouden eeuw, de meeste strips die hier uitgegeven worden komen tenslotte uit Frankrijk of België. Geen VOC-schepen dus, maar er valt wel veel te genieten. Het toneel voor deze serie is het Frankrijk van rond 1670.
Het begint allemaal als een simpele dagloner Alphonse dankzij een kater een heldhaftig staaltje uithaalt. Hij redt de zoon van een bemiddelde ridder uit de handen van een stel moordenaars en heeft meteen spijt. Hij had altijd al problemen, maar het feit dat er nu ook nog een stel moordlustige bandieten op z'n huid uit is doet die stuk voor stuk verbleken. Alphonse duikt met de jongen – Benoît – onder bij een stel zigeuners. Moplai – de hoofdman van de moordenaarsbende – is echter niet van gisteren en heeft hen al gauw terug gevonden...

De tekeningen van Andriveau maken een enorme ontwikkeling door van deel één tot deel drie. Aanvankelijk is het allemaal redelijk braaf, en zelfs enigszins karikaturaal, getekend maar gaandeweg krijgt de tekenaar zelfvertrouwen en laat hij de teugels vieren. Wat zeg ik? Hij schàft de teugels af! In het derde deel zwaait Andriveau's penseel er even woest op los als het sabel van Moplai. Fraai!
Elk deel van de tot nog toe verschenen drie delen van deze serie heeft een andere persoon als uitgangspunt. Natuurlijk spelen ook de anderen een rol, maar door zich te concentreren op achtereenvolgens Alphonse, Benoît en Moplai houdt tekenaar/schrijver Simon Andriveau het interessant en afwisselend. Met name Moplai blijkt een veel complexer karakter te zijn dan hij op het eerste gezicht lijkt...
Aan de basis van dit alles staat een gerucht. Het gerucht dat de vader van Lodewijk XIV – Lodewijk XIII – onvruchtbaar zou zijn geweest en dat zijn zoon dus helemaal niet de veertiende Lodewijk kan zijn.
Of dat zo is, of dat te bewijzen valt en hoe dat afloopt, dat zullen we pas weten als Simon Andriveau aan het vierde deel Benedicte toe is...

(HH)