Recensie De foto & De mandarijn HC
door Mark Retera

 

 

In 1999 begon Uitgeverij De Plaatjesmaker van Hanco Kolk en Peter de Wit aan een lovenswaardig initiatief: De Pincet-reeks. Kleine boekjes met speciaal voor die uitgave vervaardigde stripjes van Nederlandse tekenaars. Barbara Stok beet de spits af en werd gevolgd door een keur van Nederlandse stripmakers – waaronder Mark Retera – tot met het twintigste deeltje het doek viel.
De boekjes zijn allang niet meer verkrijgbaar en daarom is het goed nieuws voor de Dirkjan-liefhebbers dat het Retera deeltje De foto nu in een herdruk verschijn, aangevuld met het soortgelijke, maar veel langere, verhaal De mandarijn.

In De foto & De mandarijn vertelt Retera een jeugdherinnering. Hoe hij krampachtig probeerde een foto te bemachtigen van een klasgenootje waar hij hevig verliefd op was. Met zijn pogingen slaagt hij er wel in zichzelf volkomen belachelijk te maken, maar niet om aan een foto te komen.
Jaren later krijgt hij een teken van hogerhand. In een gelukskoekje, dat hij bij de plaatselijke Chinees De Mandarijn krijgt, vindt hij haar naam op nogal cryptische wijze terug. Het is genoeg om hem op te doen veren en naar haar op zoek te gaan, al zit ze beste een eind weg: Parijs...

Mark Retera tekent voor De foto & De mandarijn op meer alternatieve wijze dan hij dat met Dirkjan doet, waarbij vooral de plakrasters opvallen. Gaat hem goed af!
Om voor mij onbegrijpelijke redenen heeft Retera in deze strip Dirkjan tot zijn hoofdpersoon gebombardeerd, hoewel deze strip niets met de grappen van Dirkjan uit te staan heeft. Misschien uit gemakzucht, misschien omdat Dirkjan eigenlijk zijn alter-ego is, wie zal het zeggen. Het doet er ook niet toe, maar De foto & De mandarijn is beslist geen Dirkjan-stripje.
Het staat op zichzelf binnen het werk van Retera en we hebben hem nog nooit zo filosofisch bezig gezien. Hij slaagt er wel degelijk in ook in dit genre een eigen toon te vinden.
En daarbij is De foto & De mandarijn ook nog eens een heel mooi vormgegeven hard kaftje.



(HH)