Recensie Steven Sterk deel 1 t/m 7
door Peyo & Walthery

 

 

 

Ik heb een zwak voor de oude strips uit het Robbedoes-weekblad. Waar dat 'm precies in zit, valt moeilijk onder woorden te brengen. Het is 't sfeertje, denk ik. De dromerige Belgisch-Franse stadjes die het decor vormen, de prachtige autootjes die er in rondkarren en de onberispelijke helden die er hun avonturen beleven, allemaal even mooi.
Franquin met Robbedoes, Tillieux met Guus Slim en Will met Baard & Kale zijn de voortrekkers, maar ook Peyo – die goed over de schouders van de drie eerder genoemde heren meekeek – kan er wat van. Het bekendst werd hij met de Smurfen en Johan & Pirrewiet (waar de Smurfen uit ontsproten zijn), maar het mooist vind ik zijn strip Steven Sterk.
Steven is een klein jongetje, maar geen gewoon jongetje. Steven is namelijk ontzettend sterk (de naam verklapte het al een beetje). Behalve als hij verkouden is, dan verliest hij zijn kracht en is hij net ze sterk als ieder ander jongetje van zijn leeftijd. Zo zeker als de Hulk vroeger op TV elke aflevering een keer groen werd, zo zeker loopt Steven elk album een koutje op... Met zo'n beperkt gegeven is het lastig een goede albumreeks op te zetten. Niet alle Steven Sterk albums zijn dan ook even... tsja... sterk.

 

De eerste drie albums werden nog door Peyo zelf getekend en zijn de besten. Peyo's tekeningen zijn van een bedrieglijke eenvoud. Veel lijntjes gebruikt Peyo niet, maar er staat er niet eentje verkeerd en hij weet heel knap vaart en beweging over te brengen. De decors van Will (De rode taxi's & Mevrouw Adolphine) en Walthery (De twaalf werken van Steven Sterk) zijn fantastisch en als je het geluk hebt eerste drukjes te bezitten of te kunnen bemachtigen, dan komen daar de gloedvolle kleurtjes en het patina van iets verkleurd papier nog bij.
Steven mag dan sterk zijn, hij is ook heel braaf. Niet op een betweterige Balkenende-manier, maar charmant naïef. Regelmatig wijst Steven een schurk op het feit dat wat die van plan is niet netjes is volgens de juf. Hij begeeft zich ook regelmatig naar het politiebureau om een complot dat hij toevallig ontdekt heeft te melden. De hoofdinspecteur krijgt al hoofdpijn als hij Steven ziet naderen. Wéér zo'n fantasie-verhaal. Ongeduldig werkt hij het jochie de deur uit. Die ziet zich dan genoodzaakt om het zelf maar op te knappen, al is het vaak allang bedtijd...
Als alles aan het eind (natuurlijk) weer in kannen en kruiken is, de schurken door de politie zijn opgepakt en Steven de volwassenen zijn belevenissen vertelt, wuiven deze dat luchtig van de hand.
Wat een fantasie, dat ventje...


Vanaf deel vier Oom Ponnes geeft Peyo de boel uit handen en zijn de tekeningen van Walthery, die later met Natasja furore zal maken. Walthery's tekenstijl is niet verkeerd, maar wat drukker dan die van Peyo. Modérner waarschijnlijk. Het is 't voor mij persoonlijk nèt niet... Wel zie je z'n tekeningen met het album beter worden.
Qua verhaal is deel vijf Circus Bodoni dan wel weer leuk, als Steven het noodlijdende circus Bodoni uit het slop probeert te trekken. Het klassieke underdog verhaal, maar dan zonder het sentiment dat bijvoorbeeld de Disney tekenfilms kenmerkt.
In deel zes grijpen de auteurs terug op deel 2 Lady Adolphine, hier opgevoerd als Lady Adel Fine, die een misdaadorganisatie bestiert.

Deel 7 De fetisj is het laatste avontuur dat bij uitgeverij Dupuis verschijnt en onder supervisie van Peyo gemaakt wordt. Walthery is dan te druk met Natasja. Het wordt getekend door Blesteau en die haalt noch het niveau van Walthery, noch dat van Peyo.
Later zullen bij Lombard nog zes albums verschijnen, gemaakt door Peyo's zoon Thierry Culliford en Pascal Garray. Leuk, maar geen van de albums haalt het niveau uit de begintijd van de reeks, bovendien zijn ze van de markt en schaars geworden.


De rode taxi's, Mevrouw Adolphine en De twaalf werken van Steven Sterk zijn klassiekers; Oom Ponnes, Circus Bodoni en Lady Adel Fine zijn niet meer dan vermakelijke strips, waarin Meneer de Mesmaeker een piepklein gastrolletje vervuld (deel 4, pagina 42) en er regelmatig een hevig bebaarde figuur opduikt met een stapel papieren onder de arm (o.a. Deel 6, pagina 1). Die figuur is Yvan Delporte. Hij hielp alle grote auteurs van de Robbedoes-stal verder als ze zich weer eens in hun verhalen vastgeschreven hadden...
Zijn naam duikt op bij een groot aantal klassieke Robbedoes-strips.
Ook bij die van Peyo!


(HH)

 

Meneer De Mesmaeker duikt op in
Steven Sterk deel 4
Yvan Delporte onder andere in
Steven Sterk deel 6