Recensie Baby's in black
Het verhaal van The Beatles in Hamburg
door Arne Bellstrof

Het nummer Baby's in black ontstond pas in de na-Hamburgse jaren van The Beatles, en gaat ook niet over de hoofdpersonen van deze strip. Toch is de titel goed gekozen. Iedere Beatles-liefhebber herkent het meteen en Astrid en Stu, ze waren baby's in black. Bovendien geeft het de contrasten in deze strip mooi weer, zowel qua verhaal als grafisch. De ruigste periode in het bestaan van The Beatles wordt eigenlijk door de Duitse Arne Bellstorf vrij lief in beeld gebracht. Het verhaal gaat dan ook helemaal niet over de Fab Four – ze spelen slechts een bijrol. Dit boek gaat over hun eerste bassist Stuart Sutcliffe en zijn lief Astrid Kirchherr.
Stuart – een kunstacademie-vriend van John Lennon – kan eigenlijk niet bassen, maar het idee van een popgroep spreekt hem aan en als hij een schilderij verkoopt investeert hij dat geld in een basgitaar. De andere drie Beatles Lennon, Harrison & McCartney spelen dan nog allemaal gitaar. Ringo is er nog niet bij en de drums worden bespeeld door Pete Best. Als de groep gaat optreden blijkt het muzikale onvermogen van Stuart, maar Lennon weigert hem daar op aan te spreken. Hij wil koste wat kost Stuart in de groep houden. Zelfs als de groep naar Hamburg afreist om avond aan avond slopende sessies in duistere kroegen te verzorgen wordt Stu's spel er niet beter op. Uiteindelijk besluit hij zelf op te stappen.
Sutcliffe's werkelijke talent ligt in de schilderkunst. Zijn ontmoeting met de Duitse Astrid Kirchherr is er ook debet aan. Zij is fotografe en stimuleert hem zijn schilderstalent verder te ontwikkelen.
Astrid kent The Beatles (en dus ook Stuart) via haar ex Klaus Voormann.
Klaus en Astrid komen uit het gegoede Duitse milieu en vallen nogal uit de toon in de griebustenten waar The Beatles in Hamburg optreden, maar hun bewondering voor de muziek en de jongens – met wie ze al snel kennismaken – is oprecht.
Astrid fotografeert ze en heeft qua kleding een invloed op de jonge muzikanten. De zwarte coltruien van de Duitse existentialisten waar Astrid affiniteit mee heeft, duiken in een later stadium in de carrière van The Beatles op. Haar foto's zijn de eerste professionele foto's die er van de groep gemaakt worden. Ze is ook verantwoordelijk voor de beroemde kapsel van The Beatles. Klaus, ontwerper (Beatles LP hoes Revolver), is zo door ze gegrepen dat hij later zélf als bassist opduikt bij de Engelse popgroep Manfred Mann, ook speelt hij op veel post-Beatles platen van de vier Beatles mee.
Stuart trekt in bij Astrid en haar moeder en sleept een beurs in de wacht. Zijn docenten hebben hoge verwachtingen van hem, maar het gaat het niet goed met Stuart.
Nog voor de Beatles definitief uit Hamburg terugkeren naar Engeland overlijdt hij aan een hersenbloeding...

Had Stuart Sutcliffe deel uitgemaakt van een minder bekende groep dan The Beatles, dan was deze strip er nooit gekomen, maar het verhaal is op zichzelf interessant genoeg om nog eens verteld te worden. Nieuw is deze informatie niet, want over deze periode van The Beatles zijn al diverse boeken geschreven. Dat is ook de insteek van Arne Bellstorf niet. Zijn verhaal is feitelijk en zonder opsmuk. Hij vertelt vloeiend en zijn zwart-wit tekeningen werken heel goed. Knap hoe hij met eigenlijk heel eenvoudige tekeningen zoveel sfeer weet te scheppen, hoewel ze op het eerste gezicht wat popperig meisjesachtig aandoen.
Hoe simpel hij ook tekent – een hoofd bestaat maar uit een paar lijnen – toch zijn de hoofdrolspelers goed van elkaar te onderscheiden. George, Paul en Lennon zijn zeer herkenbaar weergegeven. Met een bijzondere eenvoudige krasserige arcering vult hij zijn precieze lijntekeningen heel sfeervol aan en doet hij het popperige teniet. Kunstig zonder kunstmatig aan te doen, dat geldt zowel voor de tekeningen als het verhaal.
Geslaagde strip, ook voor wie geen affiniteit met de Beatles heeft.
Bellstorf vertelt namelijk – tegelijk met een stukje Beatles-historie – een mooi, menselijk, verhaal over twee jonge kunstenaars die elkaar op onwaarschijnlijke manier tegenkomen... en weer kwijtraken.

(HH)