Recensie Legende 1 t/m 5 HC
door Yves Swolfs

Met deel vijf van Legende zijn de avonturen van Tristan von Halsburg – de dolende ridder – ten einde. Of misschien beginnen ze pas, tekenaar en schrijver Yves Swolfs heeft een gaatje opengelaten dat hem is staat stelt zonder gezichtsverlies straks gewoon een deel zes van Legende uit te brengen.
Van mij hoeft 't niet...
Van deze sinds 2003 lopende reeks heb ik in de loop der jaren bij verschijnen wel eens een deeltje gelezen en daar was ik enthousiast over, maar nu ik ze bij het voltooien van de reeks allemaal achter elkaar lees valt me op dat Swolfs hier een voor zijn doen slap verhaal vertelt.
Het thema (broer van de koning vermoordt koning en koningin, zoontje van de koning ontsnapt, broer wordt koning, is eigenlijk niet eens zo'n kwaaie pier, maar verkeert onder de invloed van een snoodaard, samen vrezen voor de terugkeer van de volwassen geworden zoon) is behoorlijk versleten.
Nou kunnen zelfs uitgemolken thema's prima strips opleveren, als de schrijver genoeg inspiratie heeft. Bij Swolfs is dat deze keer niet het geval. Hij sleept er van alles bij, maar het heeft niet allemaal even veel functie.
Neem bijvoorbeeld het feit dat de jonge koningszoon bij de wolven terechtkomt, na zijn vlucht uit het kasteel.  Als wolvenjong is hem geen lang leven beschoren. Weerwolf de wolvenman levert hem al na één album af bij Abel, de aanvoerder van een bende verschoppelingen en dat was dan dat. Daar zit hij een tijdje, om vervolgens weer bij een koppeltje monniken terecht te komen. En zo kabbelt het voort.
De grote booswicht van deze strip, Milos de tovenaar, koestert een enorme wrok tegen de heer van Hohendtland, eigenlijk ligt daar de grond van de coupe die hij pleegde met behulp van de zwakke koningsbroer Matthias, maar als hij – in deel vijf – dan eindelijk Hohendlandt binnenrijdt volgt er toch een beetje een anti-climax, waarin Swolfs niet echt een verklaring geeft voor Milos wrok.
En het begon allemaal zo goed in deel één!

Toch is Legende een verkoopsucces. Dat komt door de fantastische tekeningen van Yves Swolfs. Plaatjes kijken is een waar feest in deze vijf delen en ook de inkleuring van Swolfs' vrouw Sophie is erg fraai. De verzorgde manier waarop uitgever Daedalus deze strip uitgeeft maakt 't af. Prachtige harde kaften, die te bewaren zijn in twee mooie verzamelcassettes, waarvan met name de tweede er geweldig uitziet!
Al met al een aardige strip, die met een meer geïnspireerd verhaal hogere ogen had kunnen gooien.
Dat Swolfs beter kan bewees hij al met zijn vroegere strips Durango en Prins van de nacht. Daarin bracht hij respectievelijk een ode aan de spaghettiwestern en de klassieke horrorfilm. Niet onnodig ingewikkeld, maar prima strips met een goed verhaal. Ook met de vele scenario's die hij voor andere tekenaars schreef haalde hij doorgaans een hoog niveau.
Nee, laten we hopen dat Swolfs Tristan rustig laat dolen en dat hij met een nieuw project op de proppen komt.
Liefst weer een hommage aan een filmgenre, want daarin is Swolfs echt het allerbeste...


(HH)