Recensie Na de nacht HC/SC
door Meunier, Guerineau & Hedon

In spaghetti-western vind ik de stiltes het mooist. Twee schurken (of een schurk en een sheriff – dat verschil is niet altijd even goed te zien) die elkaar minutenlang stilzwijgend aankijken terwijl de zon genadeloos op hun stoffige hoeden brandt.
Marcel Gotlib maakte er ooit een perfecte stripparodie op in één van zijn Waanzin-Waanzuit boeken, maar het is lastig om zo'n stilte te vatten in een stripboek, waarin je het sowieso zonder geluid moet stellen en de lezer het tempo bepaalt en niet de tekenaar of regisseur.
Toch is dat precies waar Meunier, Guerineau en Hedon in zijn geslaagd met hun strip Na de nacht. Er zijn al zeven sfeervolle pagina voorbij voor er een zin van enige betekenis uitgesproken wordt.
Gebabbel is overbodig in de wereld van de echte mannen.

De sheriff van Bartelsville (motto live by the gun, die by the gun) heeft een gouden regel: Wie de stad binnenkomt levert zijn wapens in. Simpel en doeltreffend.
Als er een vreemdeling twee dode – maar bij hun leven erg gezochte – misdadigers aflevert bij het kantoor van de sheriff, zijn diens assistenten zo onder de indruk dat ze de vreemdeling doorlaten zonder zijn wapens in beslag te nemen. Er loopt dus nu een zwaar gewapende man in Bartelsville rond die bovendien weet hoe hij ze gebruiken moet.
Voor de sheriff inderdaad een moment van daden, niet van woorden...

Na de nacht is een goed getekende western. Het plot is inventief, maar het is vooral de sfeer die 't 'm doet. De schrijvers en de tekenaar houden zich in en daarin schuilt de meerwaarde.
Qua tekeningen doet Na de nacht wat denken aan Ronson Inc. Qua verhaal steekt het daar met kop en schouders bovenuit!

(HH)