Recensie Malicorne eerste deel HC
door Le Gris, Bezançon & Montaigne

Het zal je maar gebeuren: Je bent een edelman aan het begin van de 19e eeuw en je hebt een andere edelman geschoffeerd. Was niet je bedoeling, want je bent geen beroerde kerel, maar zulke dingen gebeuren nou eenmaal en die andere vent had nogal lange tenen. Hij daagt je uit tot een duel. Je bekijkt hem eens goed. Niet al te jong meer, kaal, buikje... een niet al te imponerende verschijning. Die kun je aan! Je accepteert het duel.
Op de grote dag staat de uitdager wat te talmen. 'Laten we er nu een einde aan maken!!!' roep je ongeduldig. Je hebt meer te doen dan duels uitvechten...
Dan verschijnt er een vreemdeling ten tonele. Hij wordt door je tegenstander aan je voorgesteld als Malicorne en is door dat kale ettertje ingehuurd om in zijn plaats te duelleren!
'Wacht eens even! Mag dat zomaar?' wil je roepen, maar het duel is al begonnen en Malicorne zendt je zonder omhaal naar de andere wereld.

Geen idee of een beroepsduellist ooit bestaan heeft; het lijkt me een twijfelachtig beroep. Malicorne is dan ook zelf niet erg verguld met zijn bestaan, maar terug naar zijn oude leven – dat van huurmoordenaar – wil hij ook niet. Maar er is misschien een uitweg – al vertrouwt hij degene die hem de helpende hand reikt voor geen cent.
Malicorne moet infiltreren in de groep van ene Jacob. Ze bestaat uit verveelde aristocraten die spelletjes spelen met de dood om hun uitzichtloze bestaan wat op te fleuren. Gevaarlijk spel dus en bovendien zijn niet alle leden van de groep onbekenden voor Malicorne...

Het eerste deel van Malicorne zit best goed in elkaar. Een boeiend verhaal dat de nodige opzetjes voor een spannend deel twee in zich draagt. Verdienstelijke, wat duistere, tekeningen van Timothee Montaigne (Het vijfde evangelie), die een bij de periode passende gaslicht-sfeer weet op te roepen.
Het verhaal van Jerome le Gris en Remi Bezançon is veelbelovend, al is het afwachten of de heren de beloftes in het afsluitende deel twee waar weten te maken.
Jammer dat Daedalus er voor kiest ook dit verhaal weer in een harde kaft uit te brengen, want een voordeligere softcover had ongetwijfeld méér mensen over de streep getrokken deze strip een kans te geven...

(HH)