Recensie De werelden van Troy 1 SC/HC
Reis naar de schaduwen
door Arleston & Alwett

 

 

 

 

Christophe Arleston heeft een ongelooflijke productie. Zijn Lanfeust van Troy-universum dijt verder en verder uit. Hij heeft het slim aangepakt door een planeet in de naam van zijn strip op te nemen. Zo worden niet alleen alle verhalen met Lanfeust in de hoofdrol er aan gelinkt, maar ook alle strips die zich op de planeet Troy afspelen. Het betekent dat hij een heleboel totaal van elkaar verschillende verhalen kan brengen die toch – als het ware – onder één noemer vallen.
Het eerste deel van De werelden van Troy is misschien wel het meest afwijkende boek dat tot nog toe als Troy-titel verscheen. Reis naar de schaduwen is een oneshot. Het verhaal beslaat één album, een eventueel volgend deel zal over andere mensen gaan en andere gebeurtenissen vertellen.
Zo houdt Arleston het fris.

 

Reis naar de schaduwen vertelt het verhaal van Dyssëry. Ze heeft haar familie te schande gemaakt door toneel te spelen. Zoiets doen fatsoenlijke meisjes niet. Ze heeft door haar daad de status van een prostituee gekregen. Ze mag van geluk spreken dat er nog een man te vinden is die met haar trouwen wil. Maar Dyssëry vindt dat ze niets verkeerds gedaan heeft en wil bovendien helemaal niet trouwen met Foris. Op haar huwelijksnacht pleegt ze zelfmoord...
Zo 'gemakkelijk' komt ze echter niet van Foris af. Hij onderhandelt zich het hiernamaals in en probeert haar terug te winnen.

 

Reis naar de schaduwen heeft iets van een Grieks drama met grote thema's: schande, zelfmoord, dood, maar Arleston houdt het verteerbaar. De grappen en grollen die in zijn andere Troy-strips overal op de loer liggen laat hij hier grotendeels achterwege – zoveel valt er voor Dyssëry immers niet te lachen – maar doodernstig wordt het ook niet en dat heeft vooral te maken met de prachtige tekeningen van Virginie Alwett (Alim de Leerlooijer) en de fantastische inkleuring die hij samen met Yoann Guillo voor dit boek maakte.
Verrassend en leuk.
Arleston mag van mij nog even doorpennen...

 

 

(HH)

 

 


 

 

 

 

 

 

schande, smaad