Recensie Chagall in Rusland HC
Joann Sfar

Altijd als er een nieuw album van Sfar verschijnt word ik enthousiast. De man tekent in een onbeholpen en krasserige stijl en ook zijn verhalen zijn zonder uitzondering vreemd, maar ik vind het fantastisch. Nieuw, fris.
Ruwweg de helft van Sfar's strips gaat over joden. Niet over hun belevenissen, maar over hun cultuur. Hoe ze verhalen vertellen, hun mystieke inslag, allemaal van die wat ongrijpbare dingen.
Dat kan heel interessant zijn. Zo heb ik De kat van de Rabbijn met veel plezier gelezen, maar als ik eerlijk ben vond ik Sfar's niet-joodse Donjon en Professor Bell toch beter.
Sfar's filosofieën voeren wel wat ver voor eens stripverhaal en al ben ik geloof ik geen domme jongen, veel ervan gaat mij boven de pet.

In Chagall in Rusland is dat niet veel beter. Sfar vertelt het levensverhaal van de jonge schilder Marc Chagall, die dingt naar de hand van Rab Tevie's dochter. Marc is een dromer die wil tekenen en dat ziet Tevie niet zitten voor zijn dochter.
Marc ontmoet vreemde figuren op zijn zwerftochten door de velden: de teruggekeerde – maar niet begrepen – Jezus, Tam de achterlijke en een gesjeesde Kletzmer violist. Gevieren trekken ze er op uit om een grote Rabbi hun vragen voor te leggen. Als het antwoord uitblijft beginnen ze een theater.

Het is mij na 126 pagina's niet duidelijk wat Sfar nou precies wil zeggen met Chagall in Rusland.
Met Chagall zelf heeft het maar zijdelings te maken. Leuke vondsten en interessante gesprekken zijn er genoeg te vinden in deze strip en ook pretenties heeft Sfar te over, maar een goed verhaal, nee... dat heeft Sfar er deze keer niet van weten te bakken...
Met dit album begint al dat filosofische geneuzel me ineens tegen te staan
Ik zal er nog eens goed over nadenken of ik zijn volgende album nog wel blind aanschaf...

(HH)