Recensie De Adelaars van Rome 3

Marini is een nieuwe ster aan het firmament van de stripwereld. Hij begon in de jaren '90 met wat we 'Franse manga' noemen. Gemaakt in Frankrijk, maar duidelijk geïnspireerd op de Japanse strips die destijds furore maakten. Inmiddels is van die invloed weinig meer te merken in het werk van Marini, die met series als Aasgieren, Ster van de woestijn en De Schorpioen zijn stijl verfijnde en almaar populairder werd bij de stripliefhebbers. Zijn nieuwste serie De Adelaars van Rome heeft zelfs een plekje onder de best verkopende strips van der laatste jaren veroverd, iets dat blijkt nu het derde deel van deze serie tegelijk met de nieuwe Thorgal verschijnt en beide series qua verkoop ongeveer gelijke tred houden.
Wat wil je ook? Een tijdvak dat veel striplezers interesseert – het Oude Rome – en dan die fantastische tekeningen van Marini. Alhoewel... In het derde deel is duidelijk een stijlbreuk waarneembaar in het tekenwerk van Marini. Het lijkt erop dat hij tegenwoordig gebruik maakt van een assistent. Het tekenwerk wordt daardoor wat vlakker en ook de inkleuring lijkt wat minder gloedvol (zijn handelsmerk), wat overigens niet wil zeggen dat het tekenwerk niet OK zou zijn. Wie wat oppervlakkiger kijkt ziet het misschien niet eens.

Het verhaal – voor deze serie door Marini zelf geschreven – is helemaal in orde. Een goede afwisseling tussen actie en inhoud. De twee vrienden Marcus en Arminius, de één een rijke Romein, de andere de zoon van een Germaanse hoofdman, die als een soort gijzelaar tijdelijk in Rome verblijft. Bij hun eerste kennismaking gaan ze meteen op de vuist, maar later worden ze goede vrienden. Wat niet wil zeggen dat ze het altijd met elkaar eens zijn...
Als Marcus een vrouw verkiest boven zijn militaire carrière vindt Arminius dat onvergeeflijk en scheiden hun wegen.
Ze ontmoeten elkaar weer als Marcus naar Germanië gestuurd wordt om te onderzoeken of de Gallo-Romeinse troepen daar een opstand voorbereiden...
Top-reeks!

(HH)