Recensie Blast 2 - De openbaring van Sint-Jacky HC
Manu Larcenet

 

In het tweede deel van Blast gaat Larcenet gewoon door met waar hij in deel 1 aan begonnen was: Het uiteenzetten van het wonderlijke gedachteleven van de van moord verdachte Polza Mancini. Niets geen haast om bij de ontknoping te belanden; Larcenet neemt alle tijd. Net als Polza zelf. De recherche is tot de conclusie gekomen dat ze het beste naar z'n verhaal kunnen luisteren, in de hoop dat hij vrijwillig iets loslaat over de vermeende moordzaak. Dwang zou bij een dergelijk gestoord persoon enkel leiden tot een fiasco.
De twee rechercheurs die uitverkoren zijn om Polza's levensverhaal aan te horen, zijn diens gebazel onderhand behoorlijk beu en het is dan ook te begrijpen dat één van hen op een gegeven moment zijn geduld verliest en Polza op z'n bek slaat. Even is er vrees dat Polza dicht zal slaan, maar dan kennen ze Polza niet. Pijn doet hem niets en dat verhaal van 'm, dat moet-ie kwijt...

 

En dus vertelt hij dat hij na een zomer van totale eenzaamheid besefte dat de winter er aan kwam en dat hij die – zonder schuilplaats – niet zou overleven. Zijn zoektocht naar een geschikte overwinteringsplek bracht hem op onzachtzinnige wijze samen met de drugsdealer Sint-Jacky. Terwijl hij bijkwam van de verwondingen die hij opgelopen had bij hun ontmoeting ontdekte Polza tot zijn verbazing dat hij het gezelschap van Jacky verdragen kon. Sterker nog, hij stelde 't op prijs! Jacky's heroïne zorgde ervoor dat hij opnieuw een 'blast' – waar hij zo naar op zoek is – ervoer, maar een chemische 'blast' is niet te vergelijken met een natuurlijke 'blast'...

 

Larcenet's verhaal over een man die zichzelf bewust buiten onze maatschappij heeft geplaatst is diepgaand, ontroerend, schokkend, verrassend en het beste dat de Franse strip de laatste jaren heeft opgeleverd!

 

(HH)