Recensie Het dagboek / Na de regen HC
Andre Juillard

Andre Juillard is een tekenaar, geen schrijver. Het is des te verrassender dat hij voor zijn laatst vertaalde boek Het dagboek / Na de regen niet alleen de tekeningen voor zijn rekening nam, maar ook het scenario schreef. Nou ja, verrassend... Het dagboek verscheen al in 1995 in het Nederlands, ook bij uitgeverij Casterman. Het boek won drie grote Franse prijzen en het is volkomen terecht dat het nu – samen met een soort van vervolg in de vorm van Na de regen – opnieuw in het Nederlands uitgegeven wordt.

Louise loopt na het douchen, slechts gekleed in een handdoek, door haar appartement als ze ziet dat de forenzen in de metro precies bij haar in de kamer kunnen kijken. Eentje zwaait er zelfs naar haar. Een onverwachte naakte vrouw op de vroege morgen, dat is een mazzeltje!
'Ik moet toch eens gordijnen nemen,' denkt Louise en vergeet het voorval. Tot er even later aan haar deur gebeld wordt en er een vent op de stoep staat. De forens die zwaaide. Hij wil haar. Louise wimpelt 'm af, maar de forens geeft het niet zo snel op. Als er een tweede aanbidder opduikt wordt het er voor Louise niet makkelijker op.

Met de gedachte in het achterhoofd dat Juillard een tekenaar is, géén schrijver, zit ik onwillekeurig te wachten tot ik hem op een fout kan betrappen. Op een gegeven moment komt er inderdaad in Juillard's verhaal iets te veel toeval om de hoek kijken en lijkt het erop dat hij door de mand valt, maar dan blijkt dat het verhaal ánders in elkaar steekt dan ik dacht. Juillard heeft me om de tuin geleid, en dat is een trucje dat doorgaans alleen grote scenarioschrijvers onder de knie hebben.
Dat hij verderop in het verhaal een belangrijke moordzaak in zijn verhaal links liggen - die daardoor voor de lezer volkomen onopgelost blijft - zullen we hem maar vergeven. Voor het verhaal is dat trouwen niet echt van belang.
Waar Juillard vooral op scoort is sfeer. Hij neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen en de emoties van de hoofdrolspeelster in beeld te brengen. Heel fraai.
Ook in het tweede verhaal Na de regen is dat het geval, al gaat het hier meer richting een thriller. Het verhaal begint met dezelfde hoofdrolspeler – wat ons nog even fijn gerust stelt over de afloop van het eerste verhaal – maar al snel verlegt Juillard de aandacht naar nieuwe personages.

De twee boeken zijn te zeer verschillend om echt een eenheid te vormen, wat dat betreft had Casterman Na de regen eigenlijk net zo goed apart uit kunnen brengen, maar Juillard heeft hiermee bewezen dat hij naast een fantastisch striptekenaar ook een begaafd verhalenverteller is.
Als je dit boek vergelijkt met zijn voorlaatste boek Mezek, dan komt Het dagboek / Na de regen, zonder meer als winnaar uit de bus, ondanks het feit dat Mezek geschreven is door de gerenommeerde scenarist Yann...
En dat zegt toch wel wat.

(HH)