Recensie Gastoon 1 - Opgelet, flaterend neefje!
Leturgie & Yannn naar Franquin

Na het succes van Kleine Robbe – Robbedoes in z'n jeugdjaren – is er nu een jongere uitvoering van Guust in de vorm van Gastoon. Gastoon is niet – zoals bij Robbe – Guust zèlf, maar het neefje van de flaterende kantoorbediende. Ook is Gastoon geen nieuw figuurtje, Franquin voerde Guust's neefje al op in een aantal Guust-gags. Op de achterkant van het eerste Gastoon-album wordt dit feit breed uitgemeten, maar Gastoon is feitelijk geen nieuw stripfiguur. Het is gewoon Guust met korte beentjes.
Hij zit op school met jeugdige duplicaten van juffrouw Jannie, Joost van bij Smith aan de overkant en Bertje van Schrijfboek. Zelfs DeMesmaeker is - in miniatuur - van de partij. Nog afgezien van de feitelijke onmogelijkheid van dit gegeven, vind ik het geen gelukkige keuze. Gastoon is een gewoon jongetje, hooguit iets levenslustiger en iets nieuwsgieriger dan andere kinderen, maar hij is géén Guust.

Tome & Janry slaagden er met Kleine Robbe in een karakter te ontwikkelen dat eigenlijk niets meer met Robbedoes had uit te staan. Ze creëerden voor hem een geloofwaardige wereld en zo werd Kleine Robbe een volwaardige strip, die ook los van Robbedoes & Kwabbernoot bestaansrecht heeft. Méér dan een spin-off van het origineel. Meer dan een zwakke kopie. Gastoon mist de gekte van Guust, maar zet er niets unieks voor in de plaats. Daarmee is dit eerste boek niet meer dan een verzameling gags over een groepje kinderen die kattekwaad uithalen. De tekeningen zijn leuk en er zitten beste een aantal geinige grappen tussen, maar wie hoopt met Gastoon nieuwe Guust in huis te halen komt bedrogen uit.
Dat soort verwachtingen zijn eigenlijk ook niet reëel: wie een nieuwe Asterix koopt zoekt ook tevergeefs naar het niveau waar de strip groot mee geworden is...

(HH)