Recensie Belem deel 1 & 2 HC
Jean-Yves Delitte

De hoofdpersoon van de serie Belem is geen mens van vlees en bloed, maar een schip. Een driemaster die in 1896 werd opgeleverd. Het schip heeft echt bestaan en Jean-Yves Delitte (bij liefhebbers bekend van Achter de schermen van de macht, Tanatos, Nieuwe Tsaren en die twee andere nautische strips Neptunus en Black Crow) heeft een aantal van haar belevenissen opgeduikeld om ze in stripvorm te hervertellen.
Het eerste deel De tijd van de schipbreukelingen is gebaseerd op de memoires van scheepsjongen Gwenole Leguadek, die als dertienjarige - op de eerste reis van de Belem - voor het eerst het zeegat koos.
De verhoudingen aan boord zijn gespannen, zeker tussen de kapitein Le Merle, bijgenaamd De Merel, en zijn zoon. De laatste kan in de ogen van zijn pa weinig goed doen. Het botte gedrag van De Merel drijft zijn zoon rechtstreeks in de armen van een stel schipbreukelingen die door de Belem opgepikt zijn. Samen met hen gaat hij over tot muiterij!
De hel van Martinique, het tweede deel – dat de twaalfde reis van de Belem verteld – is minder verhalend. De Belem reist naar Martinique. Het eiland, waar veel bemanningsleden naar uit gekeken hebben, is minder paradijselijk dan gedacht. Het ruikt er naar verrotting en op de achtergrond is voortdurend het dreigende gerommel van de 'slapende' vulkaan Pélee te horen. Volgens de plaatselijke autoriteiten is er niets aan de hand, maar als de met de Belem meegereisde journalist Martin Delapierre een onderzoekje instelt krijgt hij verontrustende verhalen te horen.

De verhalen die Delitte vertelt zijn onderhoudend, maar niet hoogstaand en als tekenaar heeft hij één valkuil: De koppen van de personen die hij tekent lijken erg veel op elkaar. Zeker als hij veel mensen ten tonele voert kan dat bij de lezer wat verwarring wekken. Dit alles wordt echter ruimschoots goedgemaakt door de prachtige tekeningen van de zee, de gebouwen in de havens en de eilanden die het schip aandoet. Maar het meest zijn best doet Delitte op de schepen, en dan met name de Belem zelf.
Terecht, want dat is tenslotte de belangrijkste personage in deze reeks...

(HH)