Recensie Geo 1 - De wolkenhaak
Beka & Marko

Geo is een nieuwe reeks van uitgeverij Dargaud, waarin ze wereldverhalen voor het voetlicht gaan brengen. De reeks mikt op een jong publiek, maar dat wil niet zeggen dat er voor volwassenen niet ook plezier aan te beleven valt.
Het eerste deel De wolkenhaak is meteen een schot in de roos.
Hoewel het verhaal an sich niet zo veel om het lijf heeft is vooral het sfeertje goed. De gebruiken en rituelen van de Afrikaanse Dogon-stam maken dit verhaal tot wat het is. De Dogon zijn naast spiritueel ook vooral praktisch ingesteld. In het raadhuis is het bijvoorbeeld verboden je op te winden en daarom is het plafond er zó laag dat de licht ontvlambare priester regelmatig onzacht met de zoldering in aanraking komt. Wie zich te druk maakt stoot zijn hoofd...

Het jongetje Amakala krijgt in zijn dromen bezoek van ´het masker dat nieuws brengt´. Het masker vindt Amakala's begroeting maar raar. Niets voor een Dogon. Amakala merkt terecht op dat dit zijn droom is en dat hij dus kan doen wat hij wil. Dat antwoord zint het masker maar matig. Bovendien vindt hij het vreemd dat Amakala weet wie hij is. Kinderen mogen de maskers immers helemaal niet zien.
'Je mocht niet naar me kijken!' zegt hij boos tegen de jongen.
'Ik keek niet naar je. Ik zág je!' antwoordt die.
Daar heeft het masker niet van terug.
Maar goed, er zijn prangender zaken. Het wil maar niet regenen in het land van de Dogon.
Amakala besluit zich met de zaak te bemoeien...

(HH)