Recensie Jerome K. Jerome Bloks 21 - Vluchtmisdrijf / 22 - Mathias
Dodier

Te midden van actie-helden als Alfa, XIII en Largo Winch – die er zijn hand niet voor omdraait met een speedboot een hotellobby binnen te varen en doodkalm te vragen of hij even van de telefoon gebruik mag maken – valt de stripheld met de ietwat vreemde naam Jerome K. Jerome Bloks niet echt op. Jerome heeft geen speedboot. Hij heeft een solex. Jerome slaagt er niet in – zoals wederom Largo Winch – met bloedmooie lesbiennes in bed te belanden. Jerome heeft zijn Babs en dat is genoeg.
Jerome is een privé detective, maar grote zaken doet hij niet. Hij ziet zichzelf meer – zoals hij in het nieuwste deel aan een agent uitlegt – als een buurt-privédetective.
'Elke wijk heeft een huisarts, waarom zou 'n wijk dan geen privé-detective mogen hebben?'
In deel 21 Vluchtmisdrijf helpt hij buurtwinkelier Burhan die nogal ondersteboven is van het feit dat er pal voor zijn winkel een klant is aangereden. De dader is doorgereden en Jerome stelt een onderzoek in. De dader lijkt al gauw gevonden, maar Jerome bewijst zijn kwaliteiten als detective en ziet in dat het allemaal net even anders zit dan op het eerste gezicht lijkt.

Toch heeft ook deze zo bescheiden speurneus af en toe een behoorlijk grote zaak te pakken. In deel 22 Mathias wordt hij opgepakt door de politie, ontvoerd en zelfs bijna vermoord, en dat allemaal omdat flatgenote Madam Zelda zich zorgen maakt als haar vriendin de telefoon niet meer beantwoordt.
Ondanks zijn onhandigheid is Jerome een uitstekende detective. Eentje wiens 'succes' hem niet naar het hoofd gestegen is. Deze bescheidenheid maakt dat deze serie een beetje ondergesneeuwd raakt te midden van al het geweld van meer flitsende titels en dat is jammer. Jerome verdient meer lezers.
Deze stripreeks van tekenaar/schrijver Dodier heeft iets ouderwets, maar kan tegelijkertijd heel goed meekomen in deze tijd. Ik las 'm als jongen al en eigenlijk vind ik de verhalen nog steeds even goed. Dat kun je niet van alle strips zeggen die je na een aantal jaren opnieuw uit de kast trekt.

Dodier's tekeningen zijn fraai en zijn camerastandpunten verrassend afwisselend. Hij neemt de tijd om zijn verhalen te vertellen en toch gebeurt er altijd weer genoeg in een Jerome K. Jerome Bloks-avontuur. Wel reserveert Dodier tegenwoordig stiekem een aantal pagina's méér dan de gebruikelijke 44 om zijn verhaal te vertellen. Verhalen die hij vrijwel altijd afrondt binnen één album. Geen ingewikkelde plotlijnen, die je bij elk nieuw album dwingen eerst de voorafgaande twintig delen te herlezen om er chocola van te kunnen maken.
Een Jerome K. Jerome Bloks pak je gewoon even tussendoor, als je even een half uurtje over hebt.
Jerome K. Jerome Bloks. Een held naar mijn hart!

(HH)