Recensie Alef Thau 1 & 3 HC
Arno, Nizzoli & Jodorowsky
Alef Thau was een strip die in 1985 insloeg als een bom. Toen ik het voor het eerst las was het alsof de stripwereld in één klap volwassen geworden was. Zoiets had ik nog nooit gelezen! Enige tijd geleden herlas ik de zes delen en kon ik me niet meer voorstellen dat ik er destijds zo van onder de indruk was geweest...
Een beetje alsof je vandaag de dag – nu elke film propvol computeranimatie zit – de allereerste King-Kong film weer eens gaat bekijken en je ineens opvalt hoe houterig Kong zich eigenlijk voortbeweegt. In het land der blinden is eenoog koning en in de tijd dat Alef Thau verscheen waren er nog bijna geen strips met zulke volwassen verhalen als die van Jodorowsky.
Is Alef Thau daarmee overbodig geworden, net nu Sherpa het verhaal in twee bundelingen herdrukt? Nee, het is eerder tekenend voor de enorme ontwikkeling die de strip de laatste 25 jaar doorgemaakt heeft. Alef Thau is een prima strip, zeker voor liefhebbers van fantasy, maar tegenwoordig zijn er zoveel strips van dit niveau dat het anno 2011 niet meer zo opzienbarend is als het ooit was...
Jodorowsky's typische voorkeur voor verminkten (die veel van zijn albums kenmerkt) wordt in Alef Thau tot in extremo doorgevoerd, want Alef is bij zijn geboorte niet meer dan een romp met een hoofd. Het rompkind laat zich door deze handicap niet uit het veld slaan, gaat op queeste en slaagt erin zijn 'verloren' ledematen één voor één terug te winnen.
De grote verrassing is – zo blijkt bij het verschijnen van bundel 1 – dat er nog twee delen méér blijken te zijn dan wij in Nederland wisten. Bundel 1 verzamelt verhaal 1 t/m 4 en deel 2 (najaar 2011) bundelt 5 t/m 8! Oberon/Big Balloon kwam destijds niet verder dan 6 delen. En daar blijft het niet bij. Samen met tekenaar Marco Nizzoli zet Alejandro Jodorowsky zijn epos voort op een wel heel bijzondere wijze.
Alef Thau werd getekend door Arno die in 1996 – terwijl hij nog bezig was aan het achtste deel – op 35-jarige leeftijd overleed. Zijn dood duikt op in de nieuwe cyclus van Alef Thau. Aan het begin van De wedergeboorte zien we hem aan 't werk. Hij signeert zijn albums in een Franse stripboekenwinkel. Na een dag signeren is Arno moe en wil naar huis, maar er staat nog een rij klanten op een tekening te wachten. Eén van hen maakt stampei met de tekenaar, waarna die geïrriteerd wegrijdt op zijn motor en aangereden wordt door een bestelwagen (op het internet heb ik nergens kunnen vinden of de echte Arno op deze manier aan zijn eind gekomen is).
Arno raakt in coma en wordt herboren als het rompkind Alef Thau. Deze keer is de inzet niet alleen het terugwinnen van Alef's ledematen, maar ook moet Arno/Alef zich een weg terugvechten om uit zijn coma te ontwaken.
Een gewaagd en gedurfd experiment van Jodorowsky, dat echter niet kan verhullen dat we eigenlijk hetzelfde verhaal opnieuw zitten te lezen.
Zij het met een iets andere invalshoek en – middels het ziekenhuis waar Arno's lichaam ligt – een directe link naar de werkelijkheid.
De vraag is even wat de werkelijkheid waard is in het universum van surrealist Jodorowsky...
Nizzoli's tekeningen sluiten prachtig aan bij die van Arno, zodat die dankzij dit project niet één, maar liefst twéé keer gereïncarneerd is.
(HH)
|
|
 |
 |
|
Bundel 1: |
Bundel 2: De avonturen van Alef Thau II Verhaal 5 t/m 8 (waarvan verhaal 7 & 8 nieuw zijn voor de Nederlandse striplezer |
Bundel 3: De wereld van Alef Thau Verhaal 9 & 10 door de nieuwe tekenaar Nizzoli |
