Recensie Philip & Francis 2 - De duivelse valstrik (Blake & Mortimer parodie)
Veys & Barral

Eén van de moeilijkste genres in de strip en daarbuiten is de parodie. In een enkele grap een stripheld op de hak nemen, dat is nog wel te doen. Mark Retera van Dirkjan is er ondertussen een meester in geworden, maar een heel album lang striphelden voor schut zetten, daar waagt tegenwoordig bijna niemand zich nog aan. Behalve het dappere duo Pierre Veys en Nicolas Barral.
In 2007 was er ineens de avonturen van Philip en Francis – Schaduw over het Britse rijk. Blake en Mortimer, maar dan anders. Vooral sulliger. Een leuk album, maar het was de vraag of er een vervolg zou komen. Die vraag kunnen we nu positief beantwoorden met deel 2 De duivelse valstrik.

Omdat een ezel zich in 't gemeen geen twee keer aan dezelfde steen stoot, trapt professor Mortimer niet nóg eens in de valstrik die Miloch voor hem gespannen heeft. Hij zal daar gek zijn en opnieuw in de chronoscaaf stappen! In plaats daarvan maakt hij een ontspannend ritje in Miloch's draaimolen. Tevreden over zijn eigen slimheid keert hij met Francis op zijn hielen terug naar huis. Er is nog wel dat kleine probleem van die deur die achter hen was dichtgevallen bij het betreden van de grot, maar dat blijkt gemakkelijk te verhelpen. Snel met de driedubbeldekker naar huis... Wacht eens... Driedekker? Er rijden in Londen toch alleen dubbeldekkers rond?
Of is Miloch's valstrik dan toch iets beter geslaagd dan Mortimer vermoedt?

De duivelse valstrik is een leuk avontuur, voor wie deze klassieke helden niet al te serieus neemt. De auteurs weten valkuilen als sex, drugs en rock & roll (die vaak de hoofdrol vervullen in parodieën) zonder moeite te vermijden en hebben zowaar een (soort van) intrige te bieden. En passant worden er nog wat leuke wetenswaardigheden onthuld; zoals het feit dat Mortimers baan als professor niet eens zo heel goed betaalt, en – na 65 jaar – komen we eindelijk de voornaam van Olrik aan de weet!
Geen top-strip, maar wel heel vermakelijk allemaal, met goede tekeningen en leuke grapjes.
Het dichtst bij de perfecte parodie komen de auteurs met hun omslag.
Dat is geniaal...

(HH)