Recensie Metropolitan 1 - Borderline
J. & L. Bonneau

Dat de strip geëvolueerd is heeft ook nadelen, al zijn die in vergelijking met de voordelen in de minderheid. Eén van die 'nadelen' is dat een verhaal zich tegenwoordig bijna altijd over meerdere boeken uitstrekt. Een eerste deel van een nieuwe serie laat je vaak achter met een boel vragen waarvan de belangrijkste is: 'Wat vond ik hier nou van?' Soms kopt een scenarist met het tweede deel een wat onbeduidend voorzetje briljant in, even zo vaak leidt een veelbelovend begin tot een slap vervolg.

Metropolitan begint goed. Sfeervolle, modern ogende tekeningen en een vlotte vertelstijl.
We worden voorgesteld aan een interessante groep hoofdrolspelers. Vincent Revel redde acht jaar geleden Alexei Borislav het leven toen deze in de metro instortte. Sindsdien ontmoetten ze elkaar regelmatig. Vlak na hun ontmoeting neemt Vincent de metro en raakt betrokken bij een aanslag. Er ontploft een bom. Er vallen gelukkig alleen lichtgewonden, want de bom is gemaakt van een spuitbus rode verf. Vincent haalt er het journaal mee en wordt door zijn collega's 'luitenant Ketchup' gedoopt. De dader van de aanslag sjouwt trouwens al, pistache-nootjes etend en sardonisch grijnzend, in de strip rond en hij lijkt luitenant Ketchup te kennen.
Tegen de achtergond van dit alles probeert Vincent in zijn capaciteit als rechercheur de moord op een juwelier op te lossen.

Het beloofd heel wat, maar of al die beloftes waargemaakt gaan worden?
Tja...
U voelt 'm al.
Da's afwachten...

(HH)