Hij ís Rahan, Lucky Luke, John Wayne of Bruce Lee. Jammer genoeg ziet niet iedereen de heldhaftige kwaliteiten van de kleine Christiaan, als hij Bruce Lee is en zijn bordje niet leeg wil eten krijgt hij evengoed een ongenadig pak billekoek.
De vergelijking met Calvin & Hobbes dringt zich waarschijnlijk op na het lezen van het bovenstaande, maar Kleine Christiaan is toch een ander soort strip. Dat komt doordat Blutch de grote thema's niet schuwt. In één aflevering komt Christiaan bijvoorbeeld in gewetensnood als hij een foto ontdekt van zijn grootvader met een Duits uniform. Dat zet Christiaans wereld wel even op zijn kop, want de Duitsers zijn de slechten en de Amerikanen – John Wayne voorop – de goeden. De politiek wat ingewikkelde situatie van de Elzas, dat afwisselend bij Duitsland of Frankrijk hoorde, dringt binnen in Christiaans jonge leven. Dit zijn dan ook meteen de beste verhalen uit deze bundeling. In het tweede deel van het boek gaat het vooral over Christiaans onmogelijke liefde Catie Borie, die maar liefst 1000 km verderop woont. Niet slecht, maar het niveau van het eerste deel haalt Blutch mijns inziens niet meer.
Deze Nederlandse uitgave is een bundeling van de twee Franse deeltjes die in 1998 en 2008 (tien jaar uit elkaar, wat het stijlverschil verklaart) verschenen.
Blutch heeft Kleine Christiaan getekend in een wat krasserige, losse stijl, vergelijkbaar met die van zijn andere strip Blotch, zij het iets schetsmatiger. Niet iedereen zal er van gecharmeerd zijn, maar je moet dit soort tekenwerk niet onderschatten. In deel twee komt er een steunkleur bij en worden de illustraties wat simpeler.
Niet zo simpel echter als de illustratie op het omslag...
Werkelijk èlke tekening uit het boek was wervender geweest dan het knullige plaatje dat de uitgever (of wellicht Blutch zelf) voor deze uitgave uitgekozen hebben!
Sla hem dus eens open als u 'm ergens ziet liggen, dan valt 't ineens heel erg mee.

(HH)