Recensie De tedere jaren deel 1 en 2
door Jiro Taniguchi
naar een roman van Hiromi Kawakami

 

 


 

De tedere jaren is een manga van Jiro Taniguchi in twee delen waarin hij de Japanse roman van Hiromi Kawakami bewerkt. In een interview achterin deel twee toont Kawakami zich bijzonder tevreden met de bewerking van Taniguchi. Haar roman is ook in het Nederlands verschenen als De tas van de leraar.
Het beschrijft een toevallige ontmoetingen tussen de achtendertig-jarige Tsukiko en 'de meester', één van haar vroegere leraren. Beiden leven alleen en hebben een voorliefde voor lekker eten. Hoewel ze in Tsukiko's schooltijd niet op vriendschappelijke voet met elkaar omgingen klikt het tussen de twee en ze blijven elkaar regelmatig ontmoeten, altijd in een restaurant of een café.
Het duurt jaren voor ze uiteindelijk hun wederzijdse afstandelijkheid laten varen.



Wie haast heeft moet zich maar niet wagen aan De tedere jaren.
De maatschappelijke moraal is niet het enige dat de twee ervan weerhoudt toe te geven aan de wederzijdse genegenheid. Tsukiko's getwijfel en de berustende, afwachtende houding van de meester stellen het geduld van de lezer behoorlijk op de proef.
Voor wie van buitenlands eten houdt is het niet zo'n straf; die loopt bij tijd en wijle het water in de mond, maar af en toe lijkt het alsof je de menukaart van een goed restaurant zit te lezen in plaats van een stripalbum.
Misschien dat je gevoeliger van aard moet zijn dan ondergetekende om De tedere jaren op waarde te schatten, maar ik heb me bij dit verhaal eerlijk gezegd een beetje verveeld.
Daarom vroeg ik mijn wederhelft de strip te lezen. Vrouwen zijn immers poëtischer aangelegd...
Was mijn oordeel nog redelijk mild, mijn wederhelft deed De tedere jaren met één woord af: sáái!
Zo zie je maar dat man/vrouwvooroordelen niet altijd hoeven te kloppen.



De tedere jaren is zeker niet Taniguchi's beste strip, maar zijn zorgvuldig getekende manga's zijn op Europese leest geschoeid en dus beter verteerbaar voor Europese striplezers dan de doorsnee manga.
Wie nog niet bekend is met het werk van Taniguchi kan beter Een dierentuin in de winter, Herinneringen 1 & 2, Het dagboek van mijn vader of Een stralende hemel lezen dan De tedere jaren...

 


(HH)