Recensie De jaren Pep
door Ger Apeldoorn

Om tot de Pep-generatie te behoren moet je zo tussen 1958 en 1962 geboren zijn berekent auteur Ger Apeldoorn. Strikt genomen ben ik dus een jaar of tien te jong. Toen de Pep in 1976 samen met de Sjors opging in de Eppo was ik nog niet eens aan een Donald Duck abonnement toe.
Gelukkig had ik een paar neven die een jaar of zeven, acht ouder waren dan ik. Als mijn ouders vakantie vierden met met mijn oom en tante, sleepte tante Heinie altijd een stapel Peps voor me mee.
Eén van mijn eerste daden – nadat ik in Enschede een stripwinkel ontdekte – was dan ook het aanschaffen van oude jaargangen Pep. Al liggen ze nu al weer jaren ongebruikt in plastic zakken achterin de kast: ik heb nooit spijt van deze aankoop gehad: Por dios wat een blad!

Niet alleen de Pilote-strips die uit Frankrijk geïmporteerd werden waren van indrukwekkende klasse; ook het werk dat door Nederlandse tekenaars en schrijvers speciaal voor Pep werd gemaakt was uniek.
Terugblikkend moet je misschien vaststellen dat Dick Matena, Fred Julsing en Daan Jippes hun doel enigszins voorbij schoten, maar de jaren Pep zijn de jaren waarin een striptekenaar zich héél even een rockster kon voelen.
Over dit alles – en veel meer – gaat het informatieve boek dat Ger Apeldoorn samengesteld heeft over het beste stripweekblad dat Nederland ooit rijk was.
Veel prachtige afbeeldingen, veel informatie over tekenaars, redacteuren, herkomst van strips, maar ook wat er zich achter de schermen allemaal afspeelde. Apeldoorn is (onvermijdelijk) nostalgisch, maar niet blind voor de zwakke momenten die het blad ook kende.
Grappig genoeg gaat De jaren Pep verder dan je van een boek over strips zou verwachten: het schetst een tijdsbeeld, iets dat met een boek over een willekeurig ánder stripweekblad volgens mij niet mogelijk is...

Dat Apeldoorn zich goed verdiept heeft in de materie en er van alles over gelezen heeft is wel duidelijk.
Ik meen zelfs stukjes uit mijn eigen websiterecensie over Joris PK te herkennen in zijn alinea over Peter de Smets vergeten meesterwerk...

(HH)