Recensie Slangengebroed deel 1 en 2
(Jessica Blandy)
door Paul Renaud & Gihef

Hoewel het laatste deel van Jessica Blandy in 2006 verscheen is ze nog steeds niet echt van de radar verdwenen. Dufaux en Renard maakten samen nog de trilogie Het pad van Jessica, maar toen was voor scenarist Dufaux de koek écht op.
Renaud wilde echter graag door en zocht een nieuwe scenarist. Die vond hij in de persoon van Gihef (High security).
Samen hebben ze nu een tweeluik Slangengebroed gemaakt dat in één klap op de markt gebracht wordt door uitgeverij Dupuis.
Hoewel Jessica Blandy zelf feitelijk geen rol speelt in het album is het lastig deze albums te lezen zonder voorkennis. Je wordt blijkbaar geacht de twee hoofdrolspelers – een criminele vader en diens moorddadig geschifte, maar met een lief snoetje bedeelde dochter – te kennen, maar waarvan? Slangengebroed is een spin-off van de spin-off Het pad van Jessica.
Kan aan mij liggen, maar is het niet handig dit soort noodzakelijke informatie in of op de boeken te vermelden?

Dit afgeleide product van een afgeleid product blijkt weinig toegevoegde waarde te bevatten.
Het moordlustige van het meisje Afripina is niet erg geloofwaardig. Owen – wiens vrouw door Afripina wordt vermoord – besluit wraak te gaan nemen en komt nauwelijks beter uit de verf.
De strip bevat dezelfde ingrediënten als Jessica Blandy: veel geweld, duistere personages en een beetje sex, maar slaagt er niet in die strip te evenaren.
Laat staan te overtreffen...
Hoewel het initiatief voor deze miniserie bij tekenaar Renaud lag, lijkt die trouwens weinig enthousiasme aan de dag gelegd te hebben bij het tekenen ervan.
Zijn waterverf inkleuring is zo slecht nog niet, maar de kwaliteit van zijn tekeningen glijdt zover af dat ze zelfs af en toe even aan Pokervrouw (Renauds debuutreeks!) doen denken.
Tijd om definitief afscheid te gaan nemen van Jessica Blandy.
Het is mooi geweest.

(HH)