Recensie Omnivisibilis HC
door Matthieu Bonhomme & Lewis Trondheim

Na het verrassend goede en originele Texas cowboys hebben scenarist Lewis Trondheim en tekenaar Matthieu Bonhomme de smaak van het samenwerking te pakken, daarvan getuigt de hardcover Omnivisibilis.
150 Pagina's dik en deze keer niet in kleur, maar met een trendy steunkleur. Met name door dat wat kille blauw/groen doet Omnivisibilis grafisch denken aan de strips van de Canadees Adrian Tomine, die zijn comic Optic Nerve gebruikt om gevoelige, haast poëtische verhalen te vertellen over personen die moeite hebben zich staande te houden in de wereld van alledag.
Zo empatisch is Omnivisibilis niet, maar hoofdpersoon Hervé lijdt wel aan neuroses.
Hij heeft bijvoorbeeld last van smetvrees en piest op de eerste bladzijde van deze strip tot zijn afgrijzen per ongeluk over zijn eigen schoenen.
Niet alleen op het gebied van persoonlijke hygiëne is Hervé een tobber.
Hij is zo'n sociaal haast onzichtbaar type dat nauwelijks opvalt en de hele dag loopt te bedenken hoe hij een meisje dat hij leuk vindt zal aanspreken.
Zonder daar daadwerkelijk aan toe te komen, maar dat begreep u al.

Met zijn onopvallendheid blijkt het ineens wel mee te vallen als hij de volgende dag op straat door hele groepen mensen herkend wordt.
Maar waarvan? Hervé treedt niet in de openbaarheid...
Eerst maakt hij er nog grapjes over, maar al snel dringt de ernst van de situatie tot hem door.
Om onverklaarbare redenen kan de gehele wereld ineens méékijken door de ogen van Hervé en meeluisteren door diens oren! Men zag z'n gezicht toen hij voor de spiegel uitgebreid zijn gebit checkte en men hoorde zijn stem toen hij gloeiend hete thee over zijn handen morste.
Het duurt niet lang of hij wordt overal lastig gevallen.
Hervé is een medium geworden waarmee miljoenen mensen tegelijk bereikt kunnen worden!
Daar zit geld in en dat lokt mensen aan.
Zelfs zijn vriendin gebruikt hem om reclame te maken voor haar acteertalent.
Hij kan zich nergens verschuilen omdat iedereen door zijn ogen kan zien waar hij binnengaat.
Hervé zit in een onmogelijke situatie...

Het gegeven van Omnivisibilis is origineel. Trondheim werkt het ook best goed uit, maar het is een van die ideeën waar je eigenlijk niet zoveel kanten mee uit kunt.
Daardoor stelt het album uiteindelijk teleur. Sfeertje OK, tekeningen OK, maar het geheel vind ik bij lange na niet zo goed als Texas Cowboys.
Geeft niets, laat Trondheim & Bonhomme rustig verder borduren aan een oeuvre.
Hun lef om steeds met iets totaal nieuws te komen levert een volgende keer wellicht weer een topstrip op.

(HH)